Badania przeprowadzono w celu diagnozy skuteczności programu biblioterapii w zakresie podstawowych działach pedagogiki specjalnej (tzn. dotyczących osób upośledzonych umysłowo, głuchych i niedosłyszących, niewidomych i niedowidzących, niedostosowanych społecznie oraz chorych i kalekich). Programy biblioterapeutyczne zrealizowano w 4 wybranych placówkach: w Ośrodku dla Niewidomych w Laskach k. Warszawy, Państwowym Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym (PMOW) nr 2 (dla dziewcząt niedostosowanych społecznie) w Warszawie, w Szkole Podstawowej Specjalnej nr 213 w Warszawie (dla lekko upośledzonych umysłowo) i w Szkole Podstawowej Specjalnej nr 243 w Warszawie. Dodatkowo w placówkach kształcenia specjalnego (N = 42) przeprowadzono badania sondażowe. Analizę programu badawczego uzupełniono wynikami wybranych prac magisterskich na temat czytelnictwa i biblioterapii w różnych działach pedagogiki specjalnej. Na podstawie zgromadzonego materiału wykazano m.in., że zajęcia biblioterapeutyczne wpłynęły na polepszenie się sytuacji socjometrycznej w badanych grupach. Zajęcia zrealizowane w oparciu o program biblioterapii rozbudziły w dzieciach potrzebę kontaktu z książkami (odnotowano, że liczba wypożyczanych książek wzrosła o 35-300%, jednocześnie zaobserwowano spadek agresywności w grupach terapeutycznych oraz klasach szkolnych, do których uczęszczały dzieci objęte programem). Dodatkowo stwierdzono, że dzieci z grup eksperymentalnych po zakończonym programie uzyskiwały lepsze wyniki w zakresie umiejętności pisania i porozumienia się słownego, rozumienia, kontaktów słownych z otoczeniem, inicjatywy, wytrwałości, organizacji wolnego czasu, odpowiedzialności oraz uspołecznienia.