Celem pierwszego opisanego badania było scharakteryzowanie postaw nauczycieli wychowania fizycznego wobec olimpizmu. W badaniu uczestniczyło 256 nauczycieli; sześć osób posiadało kwalifikacje instruktora, dziewięć – instruktora pierwszej klasy, 109 – trenera drugiej klasy, 40 – trenera pierwszej klasy, 20 – trenera klasy M, 22 – trenera (bez podania klasy); 50 badanych nie miało dodatkowych kwalifikacji. Do zebrania materiału posłużono się ankietą Sport – olimpizm – my. 91% aktywnie uczestniczyło w ćwiczeniach fizycznych. 87% badanych deklarowało, że bardzo interesują się sportem; w tej grupie było 100% trenerów klasy M, instruktorów klasy pierwszej, 98% trenerów klasy pierwszej. 95% oglądało transmisje telewizyjne z zawodów sportowych, 83% czytało książki i prasę sportową, 71% indywidualnie zajmowało się sportem, a 66% kibicowało w zawodach sportowych. 43% respondentów uważało, że sport pozytywnie wpływa na zdrowie i rozwój fizyczny człowieka. 8% respondentów interesowało się historią sportu. Niezbyt popularna okazała się problematyka postaw moralnych zawodników i trenerów w sporcie i życiu – zainteresowanie tą problematyką rosło wraz z wyższymi uprawnieniami sportowymi. 3% badanych w drugim wyborze wskazało zainteresowanie problematyką olimpizmu, 12% zaś – w trzecim wyborze. Mimo to aż 89% interesowało się igrzyskami olimpijskimi. Dla 57% badanych olimpijczycy byli wzorcami osobowymi. 75% najbardziej doceniało profesjonalne mistrzostwo olimpijczyków, 41% wysoką moralność i kulturę zachowania, 39% wszechstronny, harmonijny rozwój. 93% osób czerpało wiedzę o igrzyskach i ruchu olimpijskim z literatury i czasopism. Mimo to tylko 16% znało dewizę współczesnego ruchu olimpijskiego, 28% Kartę Olimpijską, 44% potrafiło wymienić miejsce ostatnich igrzysk. Przedmiot drugiego badania stanowiła charakterystyka postaw młodzieży i nauczycieli wobec dyskusyjnych problemów związanych z igrzyskami olimpijskimi. W badaniu uczestniczyły 823 osoby, w tym 47 nauczycieli wychowania fizycznego, 196 uczniów szkół podstawowych, 163 uczniów szkół średnich oraz 417 studentów ze szkół wyższych. Posłużono się ankietą N. Millera; wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. 67,19% respondentów sprzeciwiło się zwyciężaniu za wszelką cenę. Okazało się, że postawę taką prezentowali przede wszystkim nauczyciele (79%), najmniej radykalni byli studenci (65%). W wartość samego uczestnictwa byli bardziej skłonni wierzyć nauczyciele niż uczniowie i studenci. 84% ankietowanych uważało, że podczas igrzysk wyrażać się powinny przede wszystkim wartości humanistyczne. 80% nauczycieli oczekiwałoby realizowania podczas igrzysk współzawodnictwa sportowego i konkursów sztuki. 60% młodzieży i 50% nauczycieli uważało, że igrzyska powinny ograniczyć się do współzawodnictwa sportowego. 62% nauczycieli traktowało igrzyska jako rozrywkę. Blisko 80% respondentów uważało, że walka sportowców podczas igrzysk jest wyrównana; 75% nauczycieli i 50% młodzieży było świadomych, że warunki ekonomiczne i socjalne różnicują zawodników. 84,69% ankietowanych uważało, że to talent i pilność decydują o wyniku w igrzyskach. Blisko 70% uczniów i studentów oraz 56% nauczycieli opowiedziało się za otwarciem igrzysk olimpijskich dla wszystkich krajów, bez względu na to, czy przestrzegają one praw człowieka. 65,98% badanych wierzyło, że igrzyska upowszechniają równouprawnienie kobiet. 11% respondentów uważało, że igrzyska powinny zawsze odbywać się w Atenach – dzięki temu można byłoby zapobiec konfliktom politycznym.