Celem badania było: poznanie i hierarchizacja środowiskowych uwarunkowań osiągania przez dzieci operacyjnego poziomu myślenia konkretnego. Wśród możliwych czynników uwzględniono pochodzenie środowiskowe (miasto, wieś), pochodzenie społeczne (wykształcenie rodziców), warunki socjalno-bytowe dziecka (liczebność rodziny, liczba izb, warunki osobiste dziecka), rodzaj placówki edukacyjnej (przedszkole, zerówka), proces stymulacji myślenia dziecka w domu i w placówce edukacyjnej, kompetencje pedagogiczne nauczycielek oraz współpracę rodziców z placówką. W badaniu wykorzystano kwestionariusz do badania środowiska wychowawczego dziecka sześcioletniego w opracowaniu własnym (Gomółka-Walaszek, 1996). Badaniem objęto 193 dzieci dobranych losowo i stanowiących reprezentację populacji dzieci kończących edukację przedszkolną. Wstępna analiza korelacyjna (na podstawie współczynnika r Pearsona) ujawniła istotną statystycznie zależność między rozwojem myślenia dzieci a dwoma z 15 analizowanych czynników środowiskowych – liczbą osób w rodzinie oraz stymulacją myślenia w rodzinie. W korelacjach ważne okazały się cechy morfologiczne, pochodzenie społeczne dzieci, ich warunki socjalno-bytowe oraz kompetencje pedagogiczne nauczycielek.