Badanie eksperymentalne miało na celu określenie, jakie są skuteczne metody wdrażania uczniów nauczania początkowego do pokonywania trudności w uczeniu się matematyki podczas zajęć dydaktyczno-wyrównawczych. Eksperyment przeprowadzony techniką jednej grupy objął zespoły wyrównawcze klas I-II w trzech szkołach, czyli łącznie 45 uczniów. Badanymi umiejętnościami były: dodawanie i odejmowanie do 10 oraz dodawanie i odejmowanie z przekroczeniem progu dziesiątkowego. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że przyczynami trudności w uczeniu się matematyki dzieci uczęszczających na zajęcia wyrównawcze były braki i luki programowe (wszystkie dzieci), fragmentaryczne deficyty rozwojowe (60%), opóźniony rozwój umysłowy (40%). Ponadto w niektórych przypadkach zaobserwowano zaniedbania ze strony rodziców, brak zainteresowania postępami dziecka oraz brak współpracy ze szkołą. Wyniki początkowe były bardzo niskie we wszystkich badanych grupach uczniów. W zespołach klas pierwszych mieściły się one w przedziale 0-21,5%, a w zespołach klas drugich 2,5-29,5%. Najwyższe wyniki zanotowano w przypadku sytuacji typowych, najniższe w sytuacjach problemowych. Wyniki końcowe wskazywały z kolei na duży postęp uczniów, szczególnie w zakresie stosowania umiejętności w sytuacjach typowych (klasy pierwsze – 53,5%, klasy drugie – 48,5%).