Celem badania było sprawdzenie, czy uczniowie kończący nauczanie początkowe opanowali umiejętności konieczne z języka polskiego. Badaniem objęto uczniów najsłabszych, znajdujących się pod opieką dydaktyczno-wychowawczą w Szkołach Podstawowych nr 10 i nr 41 w Bydgoszczy oraz Szkołach Podstawowych nr 2 i nr 14 w Inowrocławiu (łącznie 95 osób). W badaniu wykorzystano test osiągnięć koniecznych (T. Patrzałek, 1983). Zastosowano dwie wersje testu, w których zadania sprawdzały te same umiejętności, ale różniły się treściowo. Wyniki badania pozwoliły sformułować następujące wnioski: uczniowie należący do zespołów wyrównawczych mieli trudności z opanowaniem umiejętności koniecznych z języka polskiego; umiejętności szkolne zostały przez nich opanowane nieco lepiej od umiejętności praktycznych; uczniowie z Bydgoszczy uzyskali lepsze wyniki od uczniów z Inowrocławia, co stawiało w lepszym świetle skuteczność zajęć dydaktyczno-wyrównawczych z Bydgoszczy. Mimo to poziom umiejętności koniecznych z języka polskiego był niezadowalający. Osiągnięcia uczniów były różnicowane przez pochodzenie społeczne dzieci oraz specjalizację przedmiotową nauczycieli nauczania początkowego.