Przedmiotem badania było poznanie form uczestnictwa studentów we własnym rozwoju oraz społeczności, w której funkcjonują. Próbę badawczą stanowiło 120 studentów trzeciego roku, trzech kierunków: politologii, pedagogiki oraz filologii polskiej. Ankieta badawcza dotyczyła trzech zakresów uczestnictwa: makroprzestrzeni (której oś stanowi relacja państwo – obywatel), mezzoprzestrzeni (obszar społeczności lokalnej) oraz mikroprzestrzeni (sfera osobista). Wyniki badań wykazały zaangażowanie we wszystkich zakresach, jednak o zróżnicowanym charakterze. W przypadku makroprzestrzeni badani studenci wykazali większy udział w wyborach do władz państwowych (85%) niż w wyborach samorządowych (67,5%), co może wynikać z oddalenia od swego miejsca stałego zameldowania czy z zerwania więzi z lokalnością. Głównym odniesieniem do mezzoprzestrzeni uczestnictwa stała się uczelnia. Dowiedziono, że studenci rzadziej angażowali się w tę przestrzeń. Jedynie 11,7% badanych dostrzegało możliwość swojego udziału w zarządzaniu uczelnią, a 42,5% studentów wzięło udział w wyborach do wszelkiego rodzaju władz uczelnianych. Niski odsetek uczestnictwa tłumaczono brakiem informacji o wyborach lub brakiem poczucia sprawstwa. Studenci wskazywali natomiast inne formy uczestnictwa pozauczelnianego, np. w kołach, klubach, stowarzyszeniach katolickich, organizacjach młodzieżowych, klubach sportowych i turystycznych czy w organizacjach charytatywnych (łącznie 38,3%). Zaangażowanie w zakresie mikroprzestrzeni dotyczyło przede wszystkich pracy zarobkowej (78,3%), formalnego dokształcania się, kursów doszkalających, kursów niezwiązanych bezpośrednio z pracą zawodową czy kursów języków obcych. Na podstawie przeprowadzonego badania stwierdzono, że studenci najmocniej byli zaangażowani w działania związane z nimi samymi, w drugiej kolejności w działania dotyczące szeroko rozumianego społeczeństwa. Najmniejszą aktywność wykazywali w sferze mezzo.