Celem badania typu eksploracyjno-diagnostycznego była próba opracowania koncepcji autoedukacji oraz próba jej empirycznej egzemplifikacji. Badaniem objęto 892 studentów drugiego i piątego roku z kierunków pedagogicznych na pięciu uniwersytetach (Uniwersytetu Wrocławskiego, Warszawskiego, Szczecińskiego, Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, Uniwersytetu w Białymstoku). Do zebrania materiału badawczego posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem techniki ankiety oraz autorskiego kwestionariusza. Analiza wyników badania wykazała, że studenci głównie zabiegali o rozwój sfery intelektualnej, w mniejszym stopniu o rozwój sfery emocjonalnej i psychomotorycznej. Wśród strategii działania najczęściej wykorzystywano strategię recepcyjną, rzadziej operacyjną, waloryzacyjną i problemową. Zaobserwowano także niewielkie różnice występujące w stopniu realizacji celów, co najprawdopodobniej było uzależnione od roku studiów. Studenci rozpoczynający naukę bardziej koncentrowali się na ogólnym rozwoju własnej osobowości. Natomiast studenci ostatniego roku wykazywali większe zaangażowanie przygotowujące do zawodu.