Celem przeprowadzonego badania było sprawdzenie, czy i na ile osoby o spójnym vs niespójnym oraz zróżnicowanym vs niezróżnicowanym typie osobowości zawodowej (określonym na podstawie teorii J.L. Hollanda) różnią się od siebie w zakresie ugodowości, samokontroli oraz pragmatyzmu (czyli cech mogących decydować o stabilnym lub zmiennym przebiegu kariery zawodowej). W badaniu zastosowano Kwestionariusz Preferencji Zawodowych oraz skalę Snydera zaadaptowaną do polskich warunków przez B. Wojciszke. Próbę badawczą stanowiło 100 osób, w tym 66 kobiet i 34 mężczyzn, w wieku od 23 do 61 lat (średnia wieku 34,86, odchylenie standardowe 10,88). Grupa badanych była jednorodna pod względem poziomu wykształcenia – wszyscy respondenci mieli wykształcenie wyższe oraz reprezentowali zawody konwencjonalne i społeczne. W toku badania wyróżniono trzy grupy osób: spójne/zróżnicowane (31 osób), niespójne/zróżnicowane (21 osób), niespójne/niezróżnicowane (48 osób). Dowiedziono, że najwyższy pragmatyzm (tym samym najniższy pryncypializm) prezentują osoby typu niespójni/zróżnicowani, natomiast najniższy pragmatyzm (zatem najwyższy pryncypializm) wykazują osoby z grupy niespójni/niezróżnicowani. Wyniki grup zróżnicowanych (zarówno spójnych, jak i niespójnych) na skali ugodowości zawierały się w granicach przeciętnych, wyniki zaś grupy niespójni/niezróżnicowani były niskie. Podobnej analizie poddano skalę samokontroli i stwierdzono, że w tym wypadku w granicach wyników przeciętnych były grupy niespójnych (zarówno zróżnicowanych, jak i niezróżnicowanych). Natomiast grupa spójni/zróżnicowani uzyskała w tej skali wyniki niskie.