Badanie miało na celu charakterystykę stosunku dorosłej młodzieży do idei fair play. Badaniem ankietowym objęto 500-osobową grupę osób w wieku 22 lat. Kobiety stanowiły 54,2% próby, mężczyźni – 45,8%. 49,6% badanych pochodziło z rodzin inteligenckich, 34% z robotniczych, 9,8% z chłopskich, 3,6% z rzemieślniczych. Badani najczęściej pochodzili z Warszawy oraz miast do 50 tys. mieszkańców (41,2%). 36% ankietowanych posiadało wykształcenie wyższe, 23,8% pomaturalne, 12,6% zasadnicze zawodowe, 11,2% średnie zawodowe, 9,4% ogólnokształcące, 2% podstawowe. W badaniu wykorzystano kwestionariusz Socjalizacyjne wartości uczestnictwa dzieci i młodzieży w różnych dziedzinach i formach kultury fizycznej oraz test projekcyjny, w którym scharakteryzowano cześć różnych sytuacji. Większość badanych właściwie rozumiała i definiowała pojęcie fair play. Rozpowszechnione okazało się przekonanie, że idea fair play nie oznacza jedynie pewnej postawy sportowej, ale wiąże się również z życiem codziennym, reguluje bowiem stosunki międzyludzkie. Świadomość związana z potrzebą przestrzegania postawy sportowej w życiu rozmijała się z autentycznymi zachowaniami młodzieży, o czym świadczyła opinia badanych, zgodnie z którą rzadko obserwowali oni przejawy postawy sportowej u swoich rówieśników.