Przedmiot badania stanowiła skuteczność nauczania – chciano wyodrębnić studentów szczególnie zdolnych oraz jednocześnie zbadać, jakie zagadnienia z wykładanej teorii sprawiały badanym szczególne trudności. W ramach egzaminu (typowego testu) z analizy matematycznej w badaniu wzięło udział 87 studentów pierwszego roku matematyki studiów pierwszego stopnia (Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie). Skonstruowano specjalny arkusz egzaminacyjny, obejmujący następujące zagadnienia z analizy matematycznej: własności wartości bezwzględnej liczby rzeczywistej, parzystość i nieparzystość funkcji, złożenie funkcji i funkcje okresowe, monotoniczność i różnowartościowość, funkcje odwrotne, kresy zbiorów i ich związek z granicą ciągu, granica funkcji w punkcie. Za jedno pytanie można było otrzymać od 0 do 1000 punktów (komplet poprawnych odpowiedzi). Egzamin przeprowadzono w połowie roku akademickiego, pod koniec semestru zimowego. W badaniu wzięli udział studenci, którzy zdawali po raz pierwszy po 27 latach obowiązkowy egzamin maturalny z matematyki. W wyniku przeprowadzonego badania wyłoniono najlepiej przygotowanych studentów oraz wyodrębniono te zagadnienia, które wymagają dalszych działań dydaktycznych (należały do nich m.in. badanie różnych własności funkcji złożonych). Ujawniono także fałszywe przekonanie związane z monotonicznością, różnowartościowością, a w konsekwencji odwracalnością funkcji. Źródłem powyższego okazało się uogólnienie definicji funkcji rosnącej i malejącej, znanej badanym z wcześniejszego poziomu edukacji.