Badanie miało na celu charakterystykę poziomu rozwoju wybranych cech somatycznych i funkcjonalnych dzieci wiejskich na tle dzieci miejskich oraz rozstrzygnięcie, czy dzietność w rodzinach wiejskich różnicowała rozwój biologiczny dzieci i młodzieży. Badaniem objęto dzieci z regionu Trzebicy i Lubina w wieku od siedmiu do 14 lat. W każdej klasie płci i wieku znajdowało się około 80 osób. Za układ odniesienia przyjęto wyniki badania przeprowadzonego w latach 1979-1989, którym objęto 160 dzieci wrocławskich. Pomiarowi i opracowaniu statystycznemu poddano wysokość ciała, masę ciała, wskaźnik Rohrera, skok w dal z miejsca, bieg na 20 m, rzut 1 kg piłką lekarską, siłę ścisku prawej ręki. Wyniki badania pozwoliły sformułować następujące wnioski: 1) Dzieci wiejskie były niższe i lżejsze od swoich rówieśników z miasta, jednak istotne statystycznie różnice zanotowano dopiero u badanych w okresie pokwitania, co świadczyło o zróżnicowanym tempie dojrzewania dzieci wiejskich i miejskich. 2) Dzietność w rodzinach wiejskich nie różnicowała w sposób istotny statystycznie poziomu rozwoju dzieci, przy czym stwierdzono tendencję do osiągania większych wartości dla wysokości i masy ciała w rodzinach z jednym dzieckiem albo dwojgiem niż w rodzinach liczniejszych. Różnicowanie cech morfologicznych dzieci ze względu na dzietność rodzin okazało się zatem słabsze niż w przypadku badań z lat 80. 3) Rozwój cech funkcjonalnych u dzieci wiejskich przebiegał wolniej i bardziej harmonijnie od rozwoju dzieci miejskich. Wśród dzieci wiejskich nie stwierdzono również zahamowania okołopokwitaniowego. Okazało się także, że między dziećmi wiejskimi i miejskimi nie występowały różnice w sprawności fizycznej w pierwszych latach nauki szkolnej.