Badanie miało na celu ocenę budowy morfologicznej uczniów w wieku 7-19 lat z wadą wzroku w zależności od płci, poziomu dojrzewania płciowego, stopnia nasilenia wady wzroku, etiologii wady wzroku, a także przebiegu ciąży i porodu. Badaniem objęto 270 wychowanków dwóch specjalnych Ośrodków Szkolno-Wychowawczych w województwie warszawskim, w tym 162 chłopców i 108 dziewcząt. Dokonano 10 podstawowych pomiarów somatycznych oraz pomiaru wskaźnika smukłości. Stopień zaawansowania płciowego oceniono według pięciostopniowej skali Tannera (1963), zebrano również informacje na temat momentu wystąpienia pierwszej miesiączki. Pogłębiony wywiad lekarski pozwolił uzyskać informacje na temat etiologii wady wzroku, przebiegu ciąży i porodu, obciążeń genetycznych w rodzinie oraz stopnia nasilenia wady wzroku. Wyniki te porównano z grupą zdrowych rówieśników z Warszawy. Wyniki badania ujawniły, że w związku z ograniczoną aktywnością ruchową uczniowie z wadami wzroku cechowali się gorszym rozwojem fizycznym od ich zdrowych rówieśników. Różnice te utrzymywały się również po okresie dojrzewania, co sugerowało, że nie mogły wynikać z opóźnionego tempa dorastania, lecz wiązały się z oddziaływaniem czynnika chorobowego. Wniosek taki potwierdzają nie tylko odchylenia od grupy warszawskiej, lecz także zależność wielkości tych odchyleń od stopnia nasilenia wady wzroku – im wada wzroku była silniejsza, tym niższe wartości osiągały cechy somatyczne. Czynnikiem opóźniającym rozwój mógł być także przebieg porodu, zwłaszcza jeśli był on bezpośrednio odpowiedzialny za wadę wzroku. Stwierdzono również, że tempo dojrzewania dziewcząt było uzależnione od stopnia upośledzenia wady wzroku – im poziom ten był wyższy, tym późniejsze dojrzewanie.