Badanie miało na celu udzielenie odpowiedzi na pytanie: Za kogo / za co i przed kim nauczyciele czują się odpowiedzialni? Przeprowadzono wywiady ze 150 wychowawcami dzieci i młodzieży z 30 szkół podstawowych, gimnazjalnych i średnich z terenu województwa lubuskiego, w tym z 69 nauczycielami z miast średniej wielkości, 46 z małych miast i 35 ze szkół wiejskich. Staż pracy badanych mieścił się w przedziale od roku do 40 lat, wszyscy posiadali wyższe wykształcenie. 47,3% próby stanowili nauczyciele dyplomowani, 35,3% mianowani, 15,3% kontraktowi, 2% stażyści. 78,7% stanowiły kobiety. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczycieli cechowało duże zaangażowanie w kształcenie i wychowanie dzieci i młodzieży. Zdecydowana większość (89,3%) miała świadomość odpowiedzialności wynikającej z pełnionej roli zawodowej i była to odpowiedzialność przede wszystkim za kształcenie i wychowanie podopiecznych, w dalszej kolejności „za przyszłość dziecka” (20%). Jedynie 10,7% obciążało odpowiedzialnością za swoich wychowanków rodziców dzieci i młodzieży. Nauczyciele ci czuli się bezsilni w trudnych sytuacjach edukacyjnych oraz odczuwali swoją odpowiedzialność za ucznia jako narzuconą. 5% badanych akcentowało, że ich odpowiedzialność za podopiecznych kończy się za murami szkoły. Co piąty twierdził, że jest odpowiedzialny przede wszystkim za siebie i swój rozwój. Można zatem w uznać, że w przybliżeniu 30% badanych własną odpowiedzialność traktowało wąsko, tzn. bez zaangażowania emocjonalnego i wiary w znaczenie swojego oddziaływania na postawy podopiecznych.