Badanie przeprowadzono w celu opracowania przykładowego modelu wzajemnego rozkładu części zajęć online i w systemie tradycyjnym, realizowanych w formie blended learning. W badaniu wzięło udział 215 osób uczestniczących w szkoleniach komplementarnych (uczestnicy i trenerzy). Szkolenia były organizowane w Centrum Rozwoju Edukacji Niestacjonarnej Szkoły Głównej Handlowej. Do zmiennych zależnych zaliczono: optymalizację, skuteczność, efektywność i atrakcyjność; do zmiennych niezależnych: płeć, wiek, wykształcenie, doświadczenie trenera, motywację, postawę osób uczestniczących, umiejętności w zakresie wykorzystania nowoczesnych technologii, czas realizacji procesu dydaktycznego, formę i metodę realizacji procesu dydaktycznego, przebieg procesu dydaktycznego. Zastosowano następujące techniki badawcze: analizę treści dokumentów i wytworów, ankiety, wywiady jawne nieformalne, obserwacje swobodne uczestniczące, analizy ilościowe wyników z testów wiedzy. Wykorzystano takie narzędzia badawcze jak: kwestionariusze ankiet, dyspozycje do wywiadów, arkusz opisu obserwacji, skale pomiarów przyrostu wiedzy, arkusze testów wiedzy, dyktafon, platforma szkoleniowa, systemy LCMS i LMS. Nieco ponad 30% kursantów oraz blisko 60% trenerów uważało, że połączenie tradycyjnego szkolenia z kształceniem online jest zdecydowanie skuteczne; pozostałe odpowiedzi: 40% kursantów i 30% trenerów – raczej tak, 5% trenerów i nieco ponad 20% kursantów – trudno powiedzieć, około 4% trenerów i kursantów – raczej nie, 1% kursantów – zdecydowanie nie. 65% respondentów – gdyby mogli zadecydować o formie szkolenia – wybrałoby blended learning (nieco ponad 30% tradycyjną formę). Zdaniem 54% badanych wykorzystanie nowoczesnych technologii zdecydowanie podnosi skuteczność nauczania. 71% ankietowanych przyznało, że podczas realizacji szkolenia wystąpiły czynniki zakłócające. Na podstawie wyników badania wyróżniono następujące wskaźniki optymalizacji szkoleń komplementarnych: poziom motywacji (uczestników i trenerów), cele szkolenia (zbieżne z celami uczestników), zróżnicowanie form przekazu treści, dostosowanie treści do odbiorcy, przynajmniej podstawowy poziom umiejętności w zakresie wykorzystania ICT, dostęp do internetu i wsparcie techniczne, samodzielność w uczeniu się (razem z trenerem), nauka z elementem przymusu zewnętrznego, odpowiedni poziom aktywności na platformie e-learningowej, wykorzystanie elementów socjalizacji podczas szkolenia, małe grupy szkoleniowe, wsparcie szkoleniowe, system bieżącej kontroli i oceny szkolenia.