Przedmiotem badania było funkcjonowanie społecznych kuratorów rodzinnych. W badaniu uczestniczyło 82 kuratorów, pełniących nadzór nad nieletnimi. Większość badanej populacji stanowiły kobiety (67). Po 42,6% respondentów należało do dwóch grup wiekowych: od 26 do 37 lat, do 49 lat. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, techniką ankiety. 95,1% badanych było aktywnych zawodowo, 4,9% przeszło na emeryturę. 94% respondentów miało wyższe wykształcenie, 3,6% licencjackie, 2,4% średnie. Płeć nie różnicowała poziomu wykształcenia. 67,1% badanych legitymowało się wykształceniem pedagogicznym, 13,4% prawniczym; incydentalnie – medycznym i administracyjnym. 3% kobiet miało wykształcenie polonistyczne, a 1,5% psychologiczne. Przed podjęciem pracy kuratora 35,4% badanych wykonywało zawód nauczyciela i pedagoga szkolnego, 26,5% pracowało w placówkach pozaszkolnych w funkcji wychowawcy, 11% pracowało z dziećmi wolontaryjnie, 9,8% prowadziło zajęcia socjoterapeutyczne. 20,7% kuratorów nie miało przed podjęciem pracy żadnego doświadczenia pedagogicznego. Wśród kobiet 37,3% było nauczycielkami albo pedagogami szkolnymi, 37,3% pracowało jako wychowawczynie w placówkach pozaszkolnych, 10,4% było wolontariuszkami. 52,2% kobiet i 60% mężczyzn zdecydowało się wykonywać zawód kuratora rodzinnego, by móc pomagać innym; 44,8% kobiet i 40% mężczyzn – by móc się samorealizować. Z przyczyn finansowych pracę taką podjęło 30% kobiet. Do problemów występujących w pracy kuratora respondenci zaliczyli: niechęć rodziny nieletniego do współpracy (79,3% wskazań), brak zaangażowania szkoły (37,8%), bariery w kontakcie z nieletnim (25,6%), zaawansowane stadium asocjalności nieletniego (11%), brak dyspozycyjności (8,5%). Badani wskazywali na następujące czynniki wspomagające realizację obowiązków kuratora: współpracę z instytucjami (34,1%), dyspozycyjność (17,1%), doświadczenie wychowawcze (15,9%), wynagrodzenie (12,2%). Respondenci brali udział w takich formach doskonalenia zawodowego jak: uczestniczenie w szkoleniach (81,7%), czytelnictwo literatury pedagogicznej (53,7%) oraz recepcja programów telewizyjnych na temat problemów młodzieży (42,7%).