Celem badania było sprawdzenie: jakie opinie na temat procesu rehabilitacji dzieci z rzadkimi zaburzeniami genetycznymi pod wpływem własnym doświadczeń zawodowych wyrażają badani pedagodzy specjalni. Próbę badawczą stanowiła grupa 54 oligofrenopedagogów, którzy byli zatrudnieni w pięciu placówkach w Małopolsce, dwóch ośrodkach rehabilitacyjno-edukacyjno-wychowawczych prowadzonych przez Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym oraz trzech specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych znajdujących się w Krakowie, Nowym Sączu oraz Skawinie. Staż pracy badanych wynosił od 11 do 15 lat. W wyniku badania stwierdzono, że dla ponad połowy respondentów (36 osób) znaczącym utrudnieniem w procesie rehabilitacji dziecka okazał się brak dokładnej diagnozy medycznej. Wielu badanych deklarowało korzystanie z wiedzy i doświadczenia innych specjalistów (przede wszystkim: psychologów i fizjoterapeutów). Potwierdzono tym samym, że dla badanych wartość stanowiła praca w zespołach wielospecjalistycznych. Dla ponad połowy pedagogów nieodzowna była także poprawa dostępu do informacji na temat rzadkich zaburzeń genetycznych. Jako istotne źródło wiedzy 36 osób wskazało literaturę psychologiczną, 21 – medyczną, 23 – literaturę z zakresu pedagogiki specjalnej. Innymi ważnymi źródłami informacji okazały się internet oraz programy telewizyjne (najczęściej emitowane na kanale Discovery).