Celem badania były: określenie znaczenia szkoły jako źródła emocji, wyznaczenie sytuacji najbardziej emotogennych oraz analiza emocji uczniów wobec określonych sytuacji szkolnych. Badaniem objęto 180 uczniów klas trzecich krakowskich szkół podstawowych. Metodą badawczą był test zdań niedokończonych własnej konstrukcji. W wyniku badania stwierdzono, że największe znaczenie wśród szkolnych sytuacji emotogennych miały relacje rówieśnicze oraz oceny szkolne. Zauważono, że mimo stosowania w nauczaniu początkowym ocen opisowych uczniowie i tak traktują je jako dobre lub złe, dążąc tym samym do ewaluacji własnej osoby. Z wypowiedzi uczniów można wnioskować, że różnicują oni radość (utożsamiana z drobnymi przyjemnościami) oraz szczęście (jako owocna działalność dla jednej trzeciej badanych, spowodowane dobrymi ocenami, dla jednej czwaertej – dobrymi relacjami z rówieśnikami). Wśród negatywnych emocji wskazywanych przez uczniów przeważały smutek oraz złość, które były wywoływane przez złe kontakty interpersonalne. Zauważono również, że chłopcy nieco częściej niż dziewczynki dostrzegali źródło szczęścia w dobrych ocenach.