Badanie miało na celu poznanie w jaki sposób dzieci w wieku przedszkolnym postrzegają ludzi starszych. Posłużono się wywiadem ukierunkowanym, który obejmował pytania m.in. o zalety i wady starszego człowieka, znajomość potrzeb ludzi starszych, sposoby spędzania czasu z dziadkami. Grupę badawczą stanowiło 185 dzieci, głównie pięcio- i sześcioletnich, zamieszkujących województwo małopolskie i podkarpackie. W wyniku badania stwierdzono, że opis wyglądu starszego człowieka nieodłącznie wiąże się z utratą atrakcyjności fizycznej i zdrowia (z przykładowych wypowiedzi dzieci: [starszy człowiek] jest trochę garbaty, skurczony, podpiera się laską, powoli chodzi i w rozkroku; ma drgawki, często się przewraca). Wyróżniono trzy rodzaje postrzegania przez dzieci starości: starość brzydka i ponura, starość brzydka, ale pogodna, starość ładna i radosna. Badani do zalet człowiek starego zaliczyli doświadczenie i mądrość życiową oraz poświęcanie czasu wnukom. Wadami okazały się m.in. utrata urody, zdrowia, gorsza pamięć, brak samodzielności. Zauważono, że uwaga dzieci była skoncentrowana bardziej na fizycznym aspekcie starości niż na psychicznym czy społecznym. Ponadto wypowiedzi badanych potwierdzały utrwalone w społeczeństwie stereotypy dotyczące ludzi starszych. Dodatkowo wykazano, że stereotyp człowieka starego odbiega od stereotypu babci/dziadka.