Celem badania były analiza zjawiska przemocy (jego rozmiarów, uwarunkowań i skutków – zarówno behawioralnych, jak i emocjonalnych) oraz przedstawienie poglądów respondentów na temat przemocy w wychowaniu. Próbę badawczą stanowiło prawie 400 uczniów klas trzecich gimnazjalnych, ich rodzice oraz nauczyciele. Badanie przeprowadzono na terenie województwa małopolskiego w środowisku wiejsko-miejskim. Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego, wykorzystując techniki ilościowe, jakościowe oraz statystyczne. W wyniku badania stwierdzono, że co czwarty uczeń doświadczył przemocy fizycznej, przemoc psychiczną stosowała ponad połowa rodziców, a wobec 2% ogółu badanych zastosowano przemoc seksualną. Respondenci do najczęstszych form przemocy zaliczyli: bicie ręką i bicie przedmiotem, krzyk, straszenie oraz poniżające traktowanie poprzez wyzywanie i ośmieszanie. Stwierdzono, że akty przemocy wobec dzieci świadczą o tym, że rodzice nie potrafią nawiązać prawidłowych relacji z dziećmi oraz nie widzą potrzeby porozumiewania się z nimi. Wykazano ponadto, że ponad połowa badanych rodziców uznała przemoc za dopuszczalną, badani uczniowie – w 35% i co trzeci nauczyciel. Potwierdzono tezę o przemocy rodzącej przemoc – badani rodzice, którzy zaznali w dzieciństwie przemocy (78,4%), dwukrotnie częściej dopuszczali ją w wychowaniu niż rodzice, którzy nie mieli takich doświadczeń (38,4%). Dowiedziono także ścisłej zależności między doznawaniem przemocy a negatywnymi zachowaniami ofiar (m.in. wzmożona agresja, stosowanie środków uzależniających, ucieczki z domu, zamiar stosowania kar cielesnych wobec własnych dzieci).