Celem badania był opis ciąży i macierzyństwa nastoletnich dziewcząt od strony jakościowej. Postawiono następujące pytania szczegółowe: jaką wiedzę o życiu seksualnym miały dziewczęta przed zajściem w ciążę; jaka była reakcja dziewczyny i najbliższych dla niej osób na wiadomość o ciąży; w jakich relacjach były i pozostają z ojcem dziecka; jak przystosowały się do nowej sytuacji życiowej. Próbę badawczą stanowiły 23 kobiety, które zaszły w pierwszą ciążę przed 18. rokiem życia w latach 1975-1999. Respondentki podzielono na dwie grupy: dziewczęta, które zaszły w pierwszą ciążę w latach dziewięćdziesiątych (15); kobiety, które zaszły w pierwszą ciążę w latach wcześniejszych – w czasie badania miały od 33 do 45 lat (osiem). Badanie przeprowadzono techniką wywiadu swobodnego za pomocą kwestionariusza pytań otwartych. Wszystkie respondentki mieszkały w Elblągu i pochodziły zarówno z rodzin robotniczych, jak i inteligenckich, o średnim lub niskim statusie materialnym. W toku badania ustalono, że znajomość kobiet z przyszłym ojcem dziecka trwała do dwóch lat. W obu grupach mężczyźni najczęściej byli pełnoletni. Zauważono różnicę między obiema próbami w motywacji rozpoczęcia życia seksualnego. Uczucie i dowód miłości były najczęstszym powodem w latach osiemdziesiątych, w dziewięćdziesiątych kolejno – ciekawość, uczucie i presja rówieśników. W obu grupach deklarowano świadomość możliwości zajścia w ciążę. Różnice występowały w znajomości metod i środków antykoncepcyjnych. Nieliczne kobiety z drugiej grupy znały sposoby zapobiegania ciąży (chociaż ich nie stosowały), natomiast w grupie pierwszej wszystkie badane potwierdziły znajomość przynajmniej jednej metody antykoncepcyjnej (jednak stosowały ją sporadycznie lub wcale). Respondentki najczęściej opisywały swoją reakcję na informację o ciąży jako szok i rozpacz. W dwóch przypadkach ciąża była zaplanowana przez badane i ich partnerów. Większość mężczyzn podjęła obowiązek ojcostwa.