Celem badania było poznanie postaw osób dorosłych wobec rozwodu ich rodziców. Badaniem objęto 92 osoby w wieku 24-42 lat, w tym 50 kobiet i 42 mężczyzn. 50% badanych pochodziło z rodzin robotniczych, 47,7% – inteligenckich, 2,3% – chłopskich. Badani mieli od sześciu do 16 lat, kiedy ich rodzice się rozwiedli. W badaniu zastosowano technikę ankiety oraz metodę projekcyjną w postaci wypowiedzi pisemnej na temat Moje przeżycia związane z rozwodem rodziców. Przyczyną rozwodu były najczęściej: alkoholizm ojca, zdrada małżeńska ojca oraz niezgodność charakterów. Większość badanych godziła się z rozwodem rodziców, szczególnie, gdy jego przyczyną był alkoholizm ojca. Najwięcej kłopotów z pogodzeniem się z rozwodem mieli respondenci, w których przypadku ojciec opuścił rodzinę dla innej partnerki. Czuli się wtedy odrzuceni i skrzywdzeni. W trakcie rozwodu dzieci utożsamiały się najczęściej z matką, rozumiały jej cierpienie, natomiast w stosunku do ojca żywiły negatywne odczucia. Po latach matka pozostawała osobą bliską i akceptowaną, ojciec zaś stawał się obojętny badanym. Rozwiedzieni ojcowie częściej niż matki zakładali nowe rodziny. Związki takie były rzadziej akceptowane przez badanych niż drugie rodziny założone przez matki. Większość respondentów utrzymywała sporadyczne kontakty z ojcem. Szczególnie synowie nie utrzymywali i nie pragnęli kontaktów z ojcem. Córki częściej tęskniły za ojcem, zwłaszcza jeśli był on dla nich autorytetem. Badani uważali najczęściej, że rozwód rodziców był konieczny i stanowił jedyne dobre rozwiązanie. Większość respondentów założyła własne rodziny.