Celem badania była charakterystyka poczucia osamotnienia odczuwanego przez dzieci w wieku ośmiu i dziewięciu lat. W badaniu uczestniczyło 100 respondentów, w tym 45 dziewczynek i 55 chłopców (uczniowie klas drugich i trzecich szkoły podstawowej). Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego. Badanie wykazało, że uczniowie są najbardziej zżyci – we własnej opinii – z rodzeństwem (23 dziewczynki i 29 chłopców). Nieco mniej niż z rodzeństwem dzieci były zżyte z matkami – 17 dziewczynek i 20 chłopców. Okazało się, że najsłabsze relacje łączyły uczniów z ojcami – silny związek emocjonalny z rodzicem deklarowało pięć dziewczynek i sześćiu chłopców. Dwie dziewczynki i pięciu chłopców nigdy nie znajdowało porozumienia z matkami, a siedem dziewczynek i sześciu chłopców – z ojcami. Rzadkie porozumienie z matkami deklarowało sześć dziewczynek i dziewięciu chłopców, a z ojcami – 10 dziewczynek i 20 chłopców. 15 uczennic i 16 uczniów uważało, że matki nigdy im nie poświęcają czasu; o ojcach podobnie sądziło 10 dziewczynek i 11 chłopców. 24 dziewczynki i 22 chłopców deklarowało, że w razie trudności uzyskaliby pomoc ze strony matek, dziewięć dziewczynek i 12 chłopców w razie problemów zwróciłoby się do ojców. 10 uczennic i 17 uczniów skorzystałoby w trudnej sytuacji z pomocy rodzeństwa. Ze swoich tajemnic respondenci zwierzali się najczęściej matkom (21 dziewczynek i 25 chłopców). Do częstego odczuwania osamotnienia przyznało się 29 dziewczynek i 30 chłopców. Rzadko takie uczucia miało dziewięć uczennic i 14 uczniów. Poczucia osamotnienia nigdy nie odczuwało siedem dziewczynek i 11 chłopców. Osamotnieniu w opinii badanych towarzyszyły takie uczucia jak: złość (trzech chłopców), smutek (11 dziewczynek i 12 chłopców), zawiedzenie (13 dziewczynek i 14 chłopców), radość (pięć dziewczynek i czterech chłopców). 26 uczennic i 31 chłopców uważało, że są często zostawiani sami w domu. Gdy zostawali sami w domu, respondenci odczuwali opuszczenie (13 dziewczynek i 12 chłopców), samotność (18 dziewczynek i 25 chłopców), szczęście (sześć dziewczynek i czterech chłopców), zadowolenie (trzy dziewczynki i pięciu chłopców) oraz bycie niepotrzebnym (pięć dziewczynek i dziewięciu chłopców). W opinii badanych najczęściej po powrocie ze szkoły w domu czekali na nich rodzice (29 dziewczynek i 25 chłopców).