Przedmiotem badania był związek między empatią a motywacją do pomagania wśród studentek pedagogiki i pielęgniarstwa. Sformułowano następujące pytania badawcze: Czy studenci kierujący się w wyborze studiów głównie własnymi zainteresowaniami różnią się pod względem poziomu empatii od kierujących się innymi motywami (materialnymi i praktycznymi)? Czy studenci wskazujący potrzebę pomagania jako główny motyw swojej przyszłej pracy charakteryzują się wyższym poziomem empatii niż pozostali (kierujący się innymi motywami)? Przyjęto następujące hipotezy badawcze: Studenci wybierający kierunek studiów ze względu na własne zainteresowania (motywacja wewnętrzna) charakteryzują się wyższym poziomem empatii niż studenci o innej motywacji. Studenci deklarujący potrzebę pomagania jako główny motyw przyszłej pracy (motywacja pomocowa) charakteryzują się wyższym poziomem empatii niż studenci o innej motywacji. Do zebrania materiału posłużono się indeksem reaktywności interpersonalnej (IRI) Marka Davisa, składającym się z czterech podskal: fantazji, przyjmowania perspektywy, empatycznej troski oraz osobistej przykrości. W badaniu uczestniczyło 96 studentek pielęgniarstwa oraz 99 studentek pedagogiki na Uniwersytecie Rzeszowskim. Na podstawie wyników badania ustalono, że poziom empatii był związany z wybranym kierunkiem studiów oraz przyszłą pracą. Wyniki pozwoliły potwierdzić obie przyjęte hipotezy. Można zatem z dużym prawdopodobieństwem stwierdzić, że bardziej empatyczni pod względem emocjonalnym byli studenci, którzy wybrali kierunek ze względu na chęć pomagania ludziom; od pozostałych osób nie różnił jednak studentek poziom empatii poznawczej; nie zaobserwowano ponadto istotnych różnic w zakresie empatii dyspozycyjnej. Bardziej empatyczni dyspozycyjnie okazali się respondenci, którzy w przyszłej pracy kierowaliby się motywacją pomocową (bardziej wyraźne różnice wystąpiły u studentek pedagogiki). Zaobserwowano poza tym, że bardziej empatyczni emocjonalnie są studenci nastawieni na pomaganie innym – osoby te były skłonne do współczucia i współodczuwania cierpienia innych osób bardziej niż pozostali badani.