Celem badania było ustalenie poziomu i struktury zapotrzebowania na stymulację młodzieży zażywającej narkotyki oraz określenie potrzeby poszukiwania wrażeń jako istotnego czynnika powodującego sięganie po środki psychoaktywne. Sformułowano trzy hipotezy badawcze: 1) Ogólny poziom zapotrzebowania na stymulację będzie większy wśród młodzieży używającej narkotyków niż u ich rówieśników. 2) W grupie młodzieży używającej narkotyków wystąpi wyższy poziom zapotrzebowania na stymulację w skalach: (TAS) – poszukiwanie mocnych doznań i przygód, (ES) – poszukiwanie doświadczeń, i (BS) – podatność na znudzenie. 3) Zapotrzebowanie na stymulację intelektualną (I) i rozhamowanie (DIS) będzie mniejsze u młodzieży używającej narkotyków. W badaniu posłużono się metodą Marvina Zuckermana oraz Skalą Poszukiwania Wrażeń w adaptacji Z. Oleszkiewicza-Zsurzs. Próbę badawczą stanowiły dwie grupy (badawcza i kontrolna) po 30 osób (w każdej 15 dziewcząt i 15 chłopców). Wszyscy badani uczęszczali do lubelskich szkół średnich; osoby z grupy badawczej dodatkowo korzystali z usług Punktu Informacyjno-Konsultacyjnego Lubelskiego Towarzystwa Zapobiegania Patologiom Społecznym Kuźnia w Lublinie (głównym kryterium doboru było problemowe używanie narkotyków); dobór do grupy kontrolnej miał charakter losowy. Analiza wyników potwierdziła hipotezę o większym zapotrzebowaniu na stymulację wśród młodzieży stosującej narkotyki niż u ich rówieśników. W grupie badawczej ujawnił się także wyższy poziom zapotrzebowania na poszukiwanie mocnych doznań i przygód oraz podatności na znudzenie. W przypadku poszukiwania doświadczeń wyniki nie wykazały istotnych statystycznie różnic między obiema grupami, podobnie nie stwierdzono różnic w zakresie zapotrzebowania na stymulację intelektualną i rozhamowanie.