Przedmiotem badania było przedstawienie obrazu siebie osób poddawanych dializie oraz poznanie ich oczekiwań odnoszących się do tego, czego pragną i jak chcieliby funkcjonować. Badaniem objęto: 54 pacjentów (29 mężczyzn i 25 kobiet, w wieku od 21 do 77 lat) Oddziału Nefrologii i Dializoterapii Szpitala Wojewódzkiego we Włocławku – grupa badawcza; 65 studentów uczelni wyższych Włocławka i Łodzi (35 mężczyzn i 30 kobiet; średnia wieku wyniosła 24 lata; warunkiem udziału w badaniu był brak chorób przewlekłych). W badaniu wykorzystano test przymiotników G.H. Gougha i A.B. Heilbruna. Respondenci zostali poproszeni o wybór z listy trzystu przymiotników tych, które najlepiej (ich zdaniem) odpowiadają na pytania: jaki jesteś i jaki chciałbyś być. W związku z tym analiza wyników odnosiła się do dwóch aspektów: realnego oraz idealnego obrazu siebie. Stwierdzono, że głównym zachowaniem przewlekle chorych osób było koncentrowanie uwagi innych na sobie. Istotnym aspektem postawy badanych okazała się także potrzeba wsparcia ze strony otoczenia. Poczucie zależności w konsekwencji prowadziło do unikania przez chorych podejmowania decyzji ryzykownych. Pacjenci wykazywali ponadto skłonność do zamykania się w sobie oraz izolowania od otoczenia; unikali także głębszych związków z innymi. Analiza obrazu idealnego wykazała, że osoby przewlekle chore chciałyby uniknąć absorbowania uwagi otoczenia. Innymi cechami obrazu idealnego były: chęć posiadania wyższego poziomu poczucia obowiązku oraz motywacji do działania, a także gotowość do współzawodnictwa.