Przedmiotem badania był związek między orientacją życiową a zachowaniami ryzykownymi studentów Uniwersytetu Rzeszowskiego. W badaniu uczestniczyło 169 osób z drugiego i trzeciego roku studiów licencjackich stacjonarnych. Dobór próby miał charakter celowy. W badaniu posłużono się Kwestionariuszem Orientacji Życiowej SOC-29 oraz autorską wersją Kwestionariusza Ankiety Zachowań Zdrowotnych. W skali zachowań ryzykownych znalazły się takie aktywności jak: sen i wypoczynek, sport, sposób odżywiania się, odczuwanie stresu, radzenie sobie ze stresem, stosowanie używek (alkohol, papierosy), branie leków. W badanej populacji znalazło się 97,6% kobiet; badani byli w wieku od 19 do 21 lat. 59,5% respondentów mieszkało na wsi. 50,9% studentów pielęgniarstwa i położnictwa przejawiało niski poziom zachowań ryzykownych, 43,8% – średni, a 5,3% – wysoki. 54,5% studentów charakteryzowało się średnim poziomem globalnego poczucia koherencji, 55% – poczucia sensowności, 55,4% – poczucia zaradności, 54,3% – poczucia zrozumiałości. Co piąty badany przejawiał niski poziom koherencji, a 25,5% – wysoki. Na podstawie wyników badania potwierdzono zależność (o charakterze statystycznym) między poczuciem koherencji a poziomem zachowań ryzykownych. Nasilenie zachowań ryzykownych wiązało się z poczuciem zaradności i poczuciem zrozumiałości (zależność istotna statystycznie). Okazało się, że im wyższy poziom koherencji przejawiali badani, tym mniej podejmowali zachowań ryzykownych.