Przedmiotem badania były niepokoje egzystencjalne nauczycieli przedszkoli o przyszłość wychowanków. W badaniu uczestniczyło 320 nauczycielek pracujących w 59 placówkach przedszkolnych w Szczecinie. Analizie poddano eseje nauczycielek poświęcone badanemu tematowi; do zebrania materiału posłużono się także kwestionariuszem ankiety. 26,6% respondentek uważało, że likwidacja przedszkoli przyczyni się do sytuacji, w której dzieci będą pozbawione podstaw rozwojowych. 22,8% badanych przyznało, że w takim przypadku dzieci w przyszłości będą słabo uspołecznione, a 13,1% zwróciło uwagę, że zamiast w przedszkolu dzieci będą wychowywały się na podwórku. 19,1% nauczycielek uważało, że wspomniana sytuacja doprowadzi do tego, że dzieci będą słabiej rozwijały się pod względem społecznym, a 13,1% badanych podkreśliło, że w takim przypadku uczniowie w przyszłości będą mieli problemy z nauką. 81,25% respondentek zwróciło uwagę na skutki niżu demograficznego – mniejszą liczbę dzieci w placówkach przedszkolnych, 12,5% nie żywiło żadnych obaw związanych z odczuwalnym brakiem zainteresowania edukacją przedszkolną. Badane uważały, że w związku z mniejszym zainteresowaniem wychowaniem przedszkolnym dzieci będą miały gorszy start w szkole (7,5% wskazań), 55,6% – mimo treści pytania – podkreślało własne obawy dotyczące możliwości utraty pracy. Niektóre nauczycielki zauważały pozytywne skutki niżu demograficznego – być może powstaną lepiej funkcjonujące placówki, z mniejszą liczebnością grup. 31,25% nauczycielek uznało decyzję o wprowadzeniu rocznego obowiązkowego przygotowania przedszkolnego sześcioletniego dziecka do szkoły za niewłaściwą. 16,6% określiło tę decyzję jako zabierającą dziecku dzieciństwo. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że nauczycielki przejawiają dość duży niepokój o losy swoich wychowanków, lecz obawy te należy uznać za potoczne, powielane na podstawie medialnych informacji, formułowanych przez niespecjalistów.