Celem badania było określenie faktycznego stanu poradnictwa zawodowego w poradniach  całej Polski. Cele szczegółowe to: dostarczenie wszystkim zainteresowanym rzetelnej wiedzy na temat poradnictwa zawodowego w poradniach, zdefiniowanie obszarów, w których należy wesprzeć poradnie, tak by mogły realizować nowoczesne usługi poradnictwa zawodowego dla uczniów, wsparcie dążeń mających na celu świadczenie przez poradnie usług poradnictwa zawodowego dla wszystkich uczniów oraz na określonym, odpowiednio wysokim poziomie, uświadomienie decydentom potrzeb poradni w zakresie poradnictwa zawodowego, dostarczenie solidnych podstaw do formułowania rekomendacji osobom kształtującym politykę w obszarze poradnictwa zawodowego dla młodzieży i ewentualnego wdrożenia planu naprawczego dla poradni, dostarczenie danych do przygotowywania projektów finansowanych z PO KL, wspierających uczniów, placówki oświatowe i pracowników poradni. Narzędziem badania była ankieta telefoniczna. Respondentami byli: doradcy zawodowi, pedagodzy, psychologowie oraz dyrektorzy zajmujący się poradnictwem zawodowym. W badaniu wzięło udział 149 publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych ze wszystkich województw Polski. Na podstawie wyników badania stwierdzono zbyt małe zasoby osobowe przeznaczone na poradnictwo zawodowe w poradniach psychologiczno-pedagogicznych, zwłaszcza w stosunku do realnego zapotrzebowania. Jedynie nieco ponad 10% osób zajmujących się poradnictwem zawodowym było zatrudnionych na etacie doradcy zawodowego. 10,66% doradców zajmowało się wyłącznie poradnictwem. Praca na część etatu doradcy powoduje spowolnienie rozwoju zawodowego w tej dziedzinie. Jako skromny określono również zasięg działań doradczych poradni. W ciągu roku jedynie 6,42% uczniów z rejonu działania poradni korzystało z działań doradczych.