Celem badania była ocena związku między skutecznością programów dla anonimowych alkoholików i placówek leczenia uzależnień a jakością życia trzeźwiejących alkoholików. W badaniu wykorzystano metodę monograficzną, technikę ankietową oraz niekontrolowaną obserwację uczestniczącą. Pytania ankiety dotyczyły: długości trzeźwości, liczby prób porzucenia uzależnienia, okresu przebywania we wspólnocie AA, przynależności do organizacji alkoholików, opinii na temat ruchu AA, stopnia akceptacji takich organizacji, czynników motywujących do podjęcia leczenia, samooceny stanu zdrowia i samopoczucia psychofizycznego, zakłóceń w funkcjonowaniu związanych ze zdrowiem, poziomu satysfakcji z własnych osiągnięć i realizacji własnych aspiracji. Badaniem objęto 112 osób – 70 anonimowych alkoholików oraz 42 pacjentów poradni. 19,6% było w wieku 20–30 lat, 23,2% – w wieku 30–40 lat, 30,3% – w wieku 41–50 lat; 26,9% miało ponad 51 lat. W badanej populacji znalazły się 24 kobiety. Większość anonimowych alkoholików legitymowała się wykształceniem wyższym, a wśród pacjentów poradni przeważali pacjenci z wykształceniem podstawowym, zasadniczym zawodowym oraz średnim ogólnokształcącym. Ogółem 29,5% miało wykształcenie poniżej średniego, 26,8% średnie ogólnokształcące, 16,9% średnie zawodowe, 26,8% wyższe. Do czynników motywujących do podjęcia leczenia zaliczono: stan zdrowia fizycznego: 70% AA, 71,4% PP (pacjenci poradni); ogółem: 70,5% respondentów; stan zdrowia psychicznego: 22,9% AA, brak PP; rodzinę: 4,3% AA, 21,5% PP; ogółem: 10,7%; sytuację materialną rodziny: 1,4% AA, 7,1% PP; ogółem: 3,6%. W ciągu ostatnich 30 dni poprzedzających badanie: 41,4% AA i 33,3% PP czuło się całkowicie zdrowymi fizycznie i cieszyło się dobrym samopoczuciem; NIE: 66,7% PP i 58,6% AA; 40,5% PP i 34,3% AA odczuwało dolegliwości bólowe; NIE: 59,5% PP, 65,7% AA; 47,6% PP i 27,1% AA czuło się zmęczonymi, wyczerpanymi i bez energii; NIE: 52,4% PP i 72,9% AA; 26,2% PP i 31,4% AA było przygnębionymi, smutnymi, bez chęci do życia; NIE: 73,8% PP, 68,6% AA; 47,6% PP i 27,1% AA było mocno zdenerwowanymi; NIE: 52,4% PP, 72,9% AA. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że pacjenci poradni uzależnień koncentrowali się głównie na utrzymaniu abstynencji. Zauważono ponadto, że pacjenci ci żałowali zerwania z dawnym stylem życia, nie mogli pogodzić się z abstynencją. Z kolei anonimowi alkoholicy – dzięki udziałowi we wspólnocie – pozytywnie oceniali większość sfer abstynenckiego życia.