Przedmiotem badania był związek psychologicznych zasobów szczęścia z motywacją do picia alkoholu wśród studentów. Sformułowano następujące hipotezy badawcze: 1) Zasoby szczęścia wiążą się negatywnie ze wskaźnikami stopnia zaangażowania w używanie alkoholu. 2) Zasoby szczęścia wiążą się negatywnie z motywami picia, a siła tych związków jest największa dla motywów dotyczących regulacji emocji, głównie emocji negatywnych. 3) Zakłada się, że młodzi ludzie o niskich zasobach (deficytach) szczęścia będą szczególnie skłonni do picia alkoholu z powodów negatywnie wzmacnianych. 4) Zakłada się, że osoby z deficytami zasobów szczęścia, negatywnie motywowane do picia alkoholu, będą najsilniej zaangażowane w używanie alkoholu i ryzykujące uzależnienie. 5) Można zatem oczekiwać, że młode osoby o niskich zasobach szczęścia będą silniej motywowane do picia alkoholu w celu poprawy nastroju i wzmocnienia siebie niż osoby o wysokich zasobach szczęścia. 6) Można oczekiwać, że osoby z deficytami zasobów szczęścia i wysoko motywowane do picia w celu osiągnięcia pozytywnego nastroju i wzmocnienia siebie będą też silnie zaangażowane w używanie alkoholu, a przez to ryzykujące uzależnienie. W badaniu uczestniczyło 351 studentów między 18. a 28. rokiem życia, w tym 45 osób z Uniwersytetu Wrocławskiego, 26 z Politechniki Wrocławskiej, 28 z Akademii Medycznej, 30 z Uniwersytetu Przyrodniczego, 25 z Akademii Sztuk Pięknych, 25 z Uniwersytetu Ekonomicznego, 23 z AWF we Wrocławiu oraz 149 studentów z Uczelni Zawodowej Zagłębia Miedziowego w Lubinie. 50,71% próby stanowiły kobiety. Badaniem objęto następujące zmienne: stopień zaangażowania w picie alkoholu obliczany w oparciu o sumę ważonych ocen w 11 kryteriach diagnostycznych, dzielonych przez liczbę ocen; intensywność picia przy ostatniej okazji; motywy picia: degustacja, celebracja, konformizm, transgresja, wzmocnienie, poszukiwanie wrażeń, redukcja napięcia, ucieczka od problemów, nałogowy przymus; motywacja do picia alkoholu – dla towarzystwa (skala Likerta); motywacja do picia alkoholu – aby radzić sobie (jw.); motywacja do picia alkoholu – dla poprawy nastroju (jw.); motywacja do picia alkoholu – konformistyczna (jw.); motywacja do picia alkoholu – unikanie nudy (jw.); zasoby szczęścia. Na podstawie wyników badania udało się potwierdzić hipotezy badawcze. Okazało się bowiem, że niskie poczucie szczęścia i małe zasoby szczęścia wiązały się z silniejszym zaangażowaniem w picie alkoholu – stwierdzono negatywne korelacje między poczuciem szczęścia i jego zasobów a wskaźnikami stopnia zaangażowania w używanie alkoholu (przeważnie słabe korelacje). Nie zaobserwowano związku pomiędzy szczęściem a przeciętną częstotliwością i ilością wypijanego alkoholu, częstością upijania się, intensywnością picia przy ostatniej okazji. Stwierdzono ponadto, że niskie poczucie szczęścia motywowało do picia z powodów: chęci ucieczki od problemów, chęci redukcji nieprzyjemnych napięć, także z motywów konformistycznych (z obawy przed odrzuceniem na skutek niskiego poczucia własnej wartości, pewności siebie, kontroli albo niezależności). Osoby charakteryzujące się niskimi zasobami szczęścia częściej piły alkohol po to, by uniknąć nudy, bo szukały wrażeń, chciały poprawić nastrój.