Celem badania było sprawdzenie funkcjonowania pracy jako formy wychowania wykorzystywanej przez wychowawców przedszkolnych. Analizowano także znajomość (wśród badanych) warunków skutecznego podejmowania działań dydaktycznych. Badaniem objęto 100 nauczycieli. 48 z nich uważało, że praca wpływa na wszechstronny rozwój dziecka, a 97% stwierdziło prawdziwość opinii o kształtowaniu cech charakteru za pośrednictwem pracy. W wyniku badania okazało się jednak, że ponad połowa badanych lekceważyła uwarunkowania efektywnego prowadzenia wychowania, takie jak podmiotowość dziecka oraz jego dobre samopoczucie (spośród innych: możliwości psychofizyczne, pobudzanie do aktywności, indywidualność, ciągłość i planowanie). Na podstawie analizy wyników stwierdzono, że najczęściej stosowanymi przez nauczycieli formami pracy wdrażanej w proces wychowania są: czynności samoobsługowe; prace porządkowe na terenie przedszkola; wykonywanie podarunków dla innych; prace społeczno-użyteczne; niesienie pomocy innym; wykonywanie zabawek; dyżury; prace na działce. Badani deklarowali rozpoczynanie realizacji zadań wychowania przez pracę już z dziećmi trzyletnimi – 42% nauczycieli, z czteroletnimi – 58%, natomiast z pięcioletnimi – 60%. Stwierdzono, że w dalszej pracy respondentów powinni oni zwrócić większą uwagę na ciągłość i planowość wychowania przez pracę, żeby uniknąć działań sporadycznych o charakterze improwizacji. Ponadto sformułowano postulat o podejmowaniu współpracy przedszkoli z domem rodzinnym wychowanków w zakresie propagowania edukacyjnych walorów pracy.