Przedmiotem badań była efektywność systemu edukacyjnego w wykorzystywaniu zasobów ludzkich, tj. młodzieży posiadającej dyspozycje do kontynuowania nauki na poziomie studiów wyższych. Badania dotyczyły zatem zarówno procesu kwalifikowania na studia, jak i odpowiedniości wykształcenia w stosunku do rynku pracy. Objęły one kandydatów i studentów na pięciu wybranych wydziałach Politechniki Wrocławskiej z roczników 1986/87 i 1989/90 oraz 735 absolwentów tej uczelni ze stażem pracy od roku do 13 lat i 122 absolwentów ze stażem od roku do dwóch lat. Prowadząc badania w zakresie rekrutacji i kwalifikacji na studia, przeanalizowano wyniki kształcenia kandydatów, którzy zostali zakwalifikowani na studia mimo bardzo niskich ocen, niespełniających minimalnych wymogów rekrutacyjnych, stawianych na egzaminie wstępnym z jednego lub dwóch obowiązujących przedmiotów. Jako podstawowe składniki kwalifikowania przyjęto oceny ze świadectwa maturalnego i wyniki z egzaminu wstępnego. Mimo kontrowersyjności tej metody selekcji wysoko oceniono wartość prognostyczną ocen uzyskanych pod koniec szkoły średniej ze wszystkich przedmiotów (nie tylko kierunkowych). Egzamin wstępny w formie ustnej uznany został za faworyzujący bardziej uczniów liceów ogólnokształcących w stosunku do uczniów innych typów szkół. Trafność pomiaru pisemnej formy egzaminu przeanalizowano pod kątem trudności zadań uwzględnionych podczas rekrutacji w roku akademickim 1988/89, przy wykorzystaniu współczynnika trudności zadania Wt. Badania ukazały, że spośród studentów, którzy na egzaminie wstępnym uzyskali średnią ocen co najmniej 3,0, zdało na drugi rok studiów 71%, a spośród studentów z samymi ocenami dostatecznymi – 62%. Odsetek studentów, którzy na egzaminie wstępnym uzyskali średnią poniżej 3,0 i zdało na drugi rok, wynosił jedynie 36%. Badania w zakresie zgodności między wymaganiami rynku pracy a procesem kształcenia technicznego ujawniły, że związek ten jest słaby – 24% badanych absolwentów stwierdziło, że zależność między wymogami rynku pracy a ukończonym przez nich kierunkiem studiów była bardzo duża, tylko 9% potwierdziło taki stopień zależności między wymogami rynku pracy a swoją specjalnością. Po łącznym rozpatrzeniu odpowiedzi „duża” i „bardzo duża” odsetki te osiągały odpowiednio: 60% i 34%. Po uwzględnieniu stażu pracy badanych okazało się, że w miarę upływu lat wzrastała w poczuciu absolwentów zależność między wymogami pracy zawodowej a ich kwalifikacjami uzyskanymi na studiach. W ocenie badanych najbardziej niewystarczająca z punktu widzenia wymogów pracy zawodowej była wiedza wchodząca w zakres przedmiotów kierunkowo-specjalistycznych, najlepsze przygotowanie wiązano z przedmiotami podstawowymi ogólnymi (matematyka, fizyka, chemia – wyjątkiem nisko ocenione przygotowanie z ochrony środowiska). W ramach badań przeanalizowano również skuteczność tzw. zindywidualizowanego kształcenia problemowego (ZKP) w kontekście wymogów rynku pracy na podstawie badań ankietowych przeprowadzonych w grupie absolwentów kształconych tym trybem oraz grupie studentów kształconych trybem normalnym. Badania te ukazały przewagę ZKP pod względem przygotowania do korzystania z komputerów i przygotowania do samokształcenia.