Badanie zostało przeprowadzone z uwzględnieniem dwóch zadań: 1. Określenie wpływu podręczników z wychowania fizycznego na efektywność kształcenia uczniów szkół podstawowych oraz uwarunkowań aktywności ruchowej dziecka związanych ze środowiskiem rodzinnym. W ramach tego zadania przeprowadzono trzyletni eksperyment pedagogiczny w 10 szczecińskich szkołach (po pięć szkół w grupie kontrolnej i eksperymentalnej) wśród uczniów klas IV-VI. W szkołach eksperymentalnych wprowadzono do nauczania podręcznik z wychowania fizycznego. Po roku i dwóch latach przerwy przebadano ponownie tę samą grupę uczniów uczęszczających w tym czasie już do klas VII-VIII. Przebadano łącznie 581 uczniów pod kątem ich sprawności fizycznej (test L. Denisiuka przeprowadzony sześciokrotnie), poziomu wiadomości z kultury fizycznej (test opracowany przez zespół pedagogów z Filii AWF Poznań w Gorzowie Wielkopolskim), umiejętności ruchowych (test opracowany w Zakładzie Metodyki Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Szczecińskiego przeprowadzony dwukrotnie), wysokości i masy ciała (w każdym kolejnym roku nauki). 2. Dokonanie oceny wpływu wprowadzenia podręcznika z wychowania fizycznego oraz systematycznych kontaktów szkoły z rodzicami (w postaci wywiadówek z kultury fizycznej) na poziom sprawności fizycznej i wiedzy o wychowaniu fizycznym uczniów w młodszym wieku szkolnym. W ramach tego zadania przeprowadzono trzyletni eksperyment pedagogiczny wśród uczniów klas I-III pięciu szczecińskich szkół podstawowych. Zmienną eksperymentalną były systematyczne spotkania z rodzicami w formie wywiadówek z kultury fizycznej. Uczniów przebadano pod kątem sprawności fizycznej (test międzynarodowy ICSPFT przeprowadzony dwukrotnie pod koniec każdego roku nauki), wysokości i masy ciała (raz w roku) oraz poziomu wiadomości z kultury fizycznej. Rodziców objęto badaniem ankietowym. Wyniki badania ujawniły, że w klasach eksperymentalnych, w których prowadzono zajęcia z użyciem podręcznika, poziom opanowania wiadomości z kultury fizycznej oraz umiejętności technicznych z różnych dyscyplin sportu był wyższy. Podobne rezultaty uzyskano w pomiarach kontrolnych po roku i dwóch latach od wprowadzeniu czynnika eksperymentalnego. Część badania poświęcona wpływowi środowiska rodzinnego ujawniła, że ogółem 57,42% rodziców uczestniczyło w różnych formach aktywności ruchowej, najczęściej wybierali długie spacery, jazdę na rowerze, gry zespołowe i aerobik. Najczęściej ćwiczyli tylko sporadycznie, ale za to wspólnie z dziećmi. Źródłami wiedzy dla rodziców na temat kultury fizycznej były głównie telewizja i własne doświadczenia życiowe. Wiedza wyniesiona ze szkoły znalazła się na trzecim miejscu. Drugi eksperyment pozwolił stwierdzić znaczny przyrost wiedzy z zakresu kultury fizycznej wśród dzieci z grupy eksperymentalnej, których rodzice uczestniczyli systematycznie w wywiadówkach. To samo stwierdzono w przypadku umiejętności ruchowych prezentowanych przez uczniów klas I-III. Prawidłowości te sprawdzały się szczególnie w przypadku badanych dziewcząt, w mniejszym stopniu – chłopców.