Badanie miało na celu analizę efektywności form wsparcia udzielanego przez instytucje pomocy społecznej na terenie niemal całego kraju. Badaniem objęto 5000 respondentów z 15 województw (w każdym województwie oprócz łódzkiego przeprowadzono 333-334 wywiady kwestionariuszowe). Do analizy statystycznej włączono również dane uzyskane w województwie łódzkim w ramach badania pilotażowego Twoja Szansa (próbę 3600 wywiadów z tego badania odpowiednio przeważono i pomniejszono na etapie analizy statystycznej). W badaniu wykorzystano kwestionariusz wywiadu Twoja Szansa Plus oraz Twoja Szansa (pilotażowa wersja właściwego kwestionariusza). Wyniki pozwoliły stwierdzić, że spośród badanych osób korzystających z pomocy społecznej 24,5% osób doświadczało więcej niż jedną sytuację sprzyjającą społecznemu wykluczeniu. Najczęściej współistniały bezdomność i długotrwałe bezrobocie, a także bezrobocie trwające ponad 24 miesiące i uzależnienie od alkoholu lub narkotyków. Osoby młode (poniżej 25. roku życia) stanowiły 46,9% badanych – do tej grupy wiekowej odnosiły się cztery z 10 sytuacji życiowych będących kryterium doboru próby. 11% respondentów było w stanie samodzielnie zaspokoić wszystkie swoje potrzeby życiowe, ponad połowa zaś miała problem z zaspokojeniem takich potrzeb jak opłaty za mieszkanie, prąd, gaz, wodę (58,4%), potrzeby żywieniowe (56,3%), odzież (52,3%). 39,2% nie mogło zapewnić sobie leków. Wśród źródeł utrzymania wymieniono: dochody innych członków rodziny (53%), zasiłki otrzymywane od instytucji pomocy społecznej (35,5%), darowizny pieniężne otrzymywane od innych osób (14,6%), zasiłki dla bezrobotnych (3,9%), stałą pracę (3,3%), pracę dorywczą (9,3%). 50,7% badanych nie znało zasad ani kryteriów przyznawania świadczeń instytucji państwowych, 10,6% zaznaczyło odpowiedź trudno powiedzieć. Spośród 38,5% badanych, którzy znali rzeczone zasady, większość uznawała je za właściwe. Jednocześnie uzyskane świadczenia oceniano najczęściej jako niewystarczające (62,7%).