Przedmiotem badania było porównanie dwóch rówieśniczych grup w wieku dorastania pod względem występowania objawów obsesyjno-kompulsyjnych, depresyjności i lęku. W badaniu zestawiono grupę dziewcząt chorych na anoreksję oraz grupę dziewcząt o prawidłowej masie ciała. Próbę badawczą stanowiły: grupa kliniczna 50 pacjentek Oddziału Psychiatrii i Psychoterapii Wieku Rozwojowego Centrum Pediatrii w Sosnowcu; badane były w wieku od 12,5 roku do 24 lat; jadłowstręt psychiczny zdiagnozowano zgodnie z kryteriami ICD-10 oraz DSM-IV; grupa kontrolna 20 zdrowych dziewcząt w wieku 18-19 lat. Do zebrania materiału badawczego posłużono się Skalą Dziecięcą Zaburzenia Obsesyjno-Kompulsyjnego Yale-Brown, Skalą Depresji Hamiltona oraz Kwestionariuszem STAI C.D. Spielbergera. Badanie przeprowadzono w czterech etapach (przy przyjęciu chorych, po dwóch miesiącach, po trzech miesiącach, po sześciu miesiącach). Na podstawie wyników badania stwierdzono, że 74% chorych nie wykazywało objawów obsesyjno-kompulsyjnych po półrocznym okresie leczenia (ciężki stopień nasilenia objawów prezentowała tylko jedna osoba). Symptomy depresyjności w pierwszym etapie badania zauważono u każdej pacjentki, ale o różnym stopniu nasilenia. 40,35% chorych cechował stopień ciężki, 22,82% umiarkowany, 21,05% łagodny, natomiast 15,97% bardzo ciężki. W grupie kontrolnej odnotowano występowanie depresji w stopniu umiarkowanym u 30% dziewcząt, bardzo ciężkim u 5%. Stwierdzono ponadto, że przy przyjęciu chorych 50% z nich charakteryzował lęk w rozumieniu stanu w nasileniu wysokim, a lęk rozumiany jako cecha utrzymywał się na poziomie 40%. Analiza wyników pozwoliła dowieść współwystępowania podobnych symptomów obsesyjno-kompulsywnych, depresyjnych oraz lękowych w obu grupach badanych.