Celem badania było określenie związku między stylami uczenia się a osiągnięciami edukacyjnymi studentów wychowania fizycznego. Sformułowano następujące pytania badawcze: jaki styl uczenia się przejawiają badani studenci i czy jest on zróżnicowany ze względu na płeć; jaki rodzaj strategicznej kontroli uczenia się dominuje u studentów i czy jest on zróżnicowany ze względu na płeć badanych; jaki rodzaj aktywności strategicznej w przetwarzaniu materiału preferują badani studenci i czy jest on zależny od płci; czy wymienione aspekty funkcjonowania strategicznego (styl uczenia się, aktywność i giętkość strategiczna) mają związki z rezultatami uczenia się badanych studentów. Wyróżniono następujące style uczenia się: nieukierunkowany: trudności w przetwarzaniu poznawczym, wykorzystanie strategii powierzchniowych, trudność w regulacji uczenia się, słaby poziom monitorowania uczenia się, brak wiary w możliwości, lęk; ukierunkowany na reprodukcję: uczenie na pamięć najważniejszych informacji, wchłanianie wiedzy, by zdać egzamin, chęć zdobycia jak najlepszych ocen; ukierunkowany na znaczenie: duża rola zainteresowań, samodzielne wyszukiwanie informacji, samorozwój, dążenie do zrozumienia, czerpanie przyjemności ze studiowania; ukierunkowany na zastosowanie: skupienie na praktycznym zastosowaniu wiedzy, dążenie do konkretyzowania studiowanej dziedziny, motywacja związana z wyborem zawodu, dążenie do nabycia wiedzy i umiejętności zawodowych albo do poprawy własnego funkcjonowania. W badaniu uczestniczyło 122 studentów, w tym 70 kobiet i 52 mężczyzn. Posłużono się takimi narzędziami jak: polską adaptacją Inwentarza Stylów Uczenia Się, Kwestionariuszem Giętkości Strategicznej oraz kwestionariuszem Czerniawskiej Uczenie się Tekstów Podręcznikowych. Większość respondentów opowiedziała się za stylem uczenia się ukierunkowanym na zastosowanie. Okazało się przy tym, że studentów bardziej niż studentki cechował brak regulacji i ambiwalencji oraz współpracy. Stwierdzono, że wśród studentów wychowania fizycznego dominuje sztywna kontrola strategiczna; u mężczyzn częściej niż u kobiet obserwowano kontrolę chwiejną. Pod względem głębokości przetwarzanego materiału dominował głęboki styl uczenia się; wśród kobiet częściej niż u mężczyzn występował styl powierzchniowy. Stwierdzono korelacje między wynikami a przedmiotem, czasem nauki i trybem uzyskania oceny przez studenta. Zauważono pozytywną korelację między przedmiotem jedno- albo kilkusemestralnym a ukierunkowaniem zawodowym, konstruowaniem i stosowaniem wiedzy. Na wynik egzaminu pozytywny wpływ miały takie czynniki jak ukierunkowanie zawodowe, konstruowanie wiedzy, stosowanie wiedzy.