Celem badania była charakterystyka aktywności ruchowej młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie. Sformułowano następujące pytania badawcze: jak kształtują się zainteresowania aktywnością ruchową badanej młodzieży; jak przedstawia się podejmowana aktywność ruchowa; czy podejmowana aktywność ruchowa jest zgodna z zainteresowaniami młodzieży; czy i jakie różnice występują w zakresie badanych obszarów między młodzieżą pełnosprawną a niepełnosprawną intelektualnie. Badaniem objęto 60 uczniów w normie intelektualnej (w tym 30 dziewcząt i 30 chłopców) oraz 60 uczniów upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim (w tym 30 dziewcząt i 30 chłopców). Uczniowie z grupy kontrolnej uczęszczali do technikum, a niepełnosprawni – do szkoły zawodowej. Posłużono się metodą ankiety; w kwestionariuszu zawarto 12 pytań, część dotyczyła zainteresowań w zakresie aktywności ruchowej, część – samej aktywności ruchowej. Do najbardziej lubianych form aktywności ruchowej należały: wycieczki piesze (50% uczniów upośledzonych UU i 43% uczniów z grupy kontrolnej GK), wycieczki rowerowe (77% UU i 53% GK), zabawy i gry (40% UU i 43% GK), sport w klubie (17% UU i 23% GK). Dla celów estetycznych aktywność podejmowało 30% uczniów UU i 13% GK, dla celów kondycyjnych – 30% UU i 40% GK, sportowych – 30% UU i 30% GK, rekreacyjnych – 33% UU i 40% GK, twórczych – 13% UU i 20% GK, zdrowotnych – 63% UU i 40% GK. Do preferowanych form spędzania czasu wolnego zaliczono: leżenie – 20% UU i 3% GK, czytanie – 73% UU i 77% GK, spacery – 53% UU i 53% GK, uprawianie sportu – 43% UU i 37% GK, wyczynowe uprawianie sportu w klubie – 3% UU i 10% GK, amatorskie uprawianie sportu w klubie – 30% UU i 13% GK. Nie stwierdzono istotnych różnic między zainteresowaniami i przejawami aktywności ruchowej wśród młodzieży niepełnosprawnej i pełnosprawnej umysłowo. Okazało się, że mimo deklaracji zainteresowania poszczególnymi formami aktywności sportowej młodzież nie uprawiała ich czynnie w czasie wolnym.