Badanie zostało przeprowadzone w ramach projektu „Dyskursywna konstrukcja podmiotu w wybranych obszarach kultury współczesnej”, finansowanego z grantu MNiSzW N 10702632/3637. Celem badania było poznanie opinii gdańskich katechetów na temat odpowiedniego sposobu nauczania religii we współczesnym społeczeństwie europejskim, gotowości do zaproszenia na swoje lekcje innowierców oraz zaproszenia uczniów na lekcje innych wyznań, a także na temat koncepcji nauczania religii w społeczeństwie pluralistycznym. Badaniem objęto 20 nauczycieli religii wyznania rzymskokatolickiego oraz 15 nauczycieli religii innego wyznania (w tym chrześcijańskich – m.in. polskokatolickiego, grekokatolickiego, luterańskiego, metodystycznego, baptystycznego, zielonoświątkowego, adwentystycznego; oraz innych religii – muzułmańskiej, buddyjskiej, judaistycznej). Wywiady przeprowadzono na terenie szkoły lub parafii prowadzących punkty katechetyczne. Nauczycieli rzymskokatolickich dobrano losowo, w przypadku pozostałych próba objęła całą populację. Analiza fenomenologiczna pozwoliła wyodrębnić następujące kategorie znaczeń nadawanych przez respondentów w nauczaniu religii: nauczyciele religii rzymskokatolickiej (najważniejsze są własne podstawy doktrynalne, różnorodność religijna nie jest pożądana, różnorodność sprzyja rozwojowi duchowemu, świadomość różnorodności religijnej kształtuje samodzielność uczniów, kontakt z innymi religiami wzmacnia własną tożsamość, w nauczaniu religii najważniejsze jest kształtowanie postaw i świadomości etycznej, dialog i nauczanie o innych religiach wzajemnie ubogaca, otwartość nauczyciela uczy dialogicznej postawy), nauczyciele innych religii i wyznań (różnorodność religijna nie jest pożądana, świadomość różnorodności religijnej kształtuje samodzielność uczniów, w nauczaniu religii najważniejsze jest kształtowanie postaw i świadomości etycznej, dialog i nauczanie o innych religiach wzajemnie ubogaca). Nauczyciele religii często traktowali lekcje religii w szkołach jako okazję ukazania wyższości własnego wyznania, inne traktując jako błędne wybory. Świadomość potencjału duchowego tkwiącego w innych religiach i wyznaniach była wśród nauczycieli niska, niezależnie od rodzaju nauczanej religii. Największą wiedzą i otwartością w tym względzie wykazały się osoby, które wcześniej podróżowały lub podjęły trud samokształcenia.