Celem badania była prezentacja przemocy wśród młodzieży gimnazjalnej z różnych środowisk. Główny problem badawczy stanowiła odpowiedź na pytanie: Jaki jest obraz przemocy wśród młodzieży gimnazjalnej w miastach w porównaniu z obrazem przemocy uczniów gimnazjów zlokalizowanych na wsi oraz czy stosowana jest zależna od płci badanych? Sformułowano także problemy szczegółowe dotyczące zakresu i poziomu stosowania i doświadczania przemocy, a także stosunku liczby agresorów oraz ofiar wśród badanej grupy. Do zebrania materiału badawczego zastosowano metodę sondażu diagnostycznego oraz technikę ankiety. Respondentami byli uczniowie klasy pierwszej: 42 z Wohynia (w tym 24 dziewczęta i 16 chłopców) oraz 48 z Białej Podlaskiej (w tym 32 dziewczęta i 16 chłopców). Na podstawie wyników ankiety dotyczących skali agresora nie stwierdzono różnic między grupą miejską i wiejską. Poziom agresji ogólnej w obu grupach określono jako niski i średni. Podobnie nie zaobserwowano różnic pod względem stosowania przemocy emocjonalnej, którą określono na poziomie średnim. Wykazano natomiast częstsze akty przemocy fizycznej w przypadku uczniów ze środowiska wiejskiego. W wyniku przeprowadzonego badania okazało się, że w mieście większymi agresorami byli chłopcy niż dziewczęta. Z kolei na wsi stwierdzono tendencję odwrotną – większymi agresorami były dziewczęta niż chłopcy. W skali ofiary odnotowano brak różnic w odbieraniu przemocy. Badani uczniowie najczęściej stawali się ofiarami ze strony rodzeństwa oraz kolegów ze szkoły. Stwierdzono wyraźne zróżnicowanie pod względem płci respondentów w doświadczaniu przemocy. Dziewczęta ze wsi częściej niż dziewczęta z miasta były ofiarami przemocy zarówno ogólnej, jak i emocjonalnej (doświadczanej przede wszystkim ze strony nauczycieli i rodzeństwa). Porównanie wyników chłopców pozwoliło stwierdzić, że badani z miasta częściej doznawali przemocy niż uczniowie ze wsi.