Badania przeprowadzono w celu ustalenia wiedzy młodzieży gimnazjalnej na temat funkcjonowania osób niepełnosprawnych (zwłaszcza w zakresie ich samoobsługi, lokomocji, procesu uczenia się, przyjaźni i miłości, pracy oraz uprawiania sportu). Główne problemy badawcze sformułowano w następujących pytaniach: Jaki jest poziom wiadomości uczniów gimnazjum na temat osób niewidomych? Jakie postawy przejawiają gimnazjaliści względem osób niepełnosprawnych? W badaniu posłużono się Kwestionariuszem Wywiadu dla Rodziców, Testem Wiadomości o Osobach Niewidomych, Skalą Postaw wobec Osób Niepełnosprawnych A.E. Sękowskiego oraz Testem Zdań Niedokończonych. Analizie poddano odpowiedzi uczniów 12 klas dwóch gimnazjów – 140 dziewcząt oraz 150 chłopców. 82,76% badanych mieszkało z obojgiem rodziców, 14,83% – tylko z matką. Większość rodziców legitymowała się wykształceniem średnim. Jedynie 76 respondentów miało kontakt z osobą niepełnosprawną. Na podstawie wyników Testu Wiadomości o Osobach Niewidomych stwierdzono niewielki zasób wiedzy gimnazjalistów na ten temat. Zwrócono uwagę, że dziewczęta uzyskały wyższe wyniki niż chłopcy we wszystkich pytaniach. Różnice pod względem płci wystąpiły także podczas analizy odpowiedzi dotyczących Skali Postaw wobec Osób Niepełnosprawnych. Bardziej pozytywny stosunek okazały się mieć uczennice niż uczniowie. Negatywną postawę chłopców tłumaczono możliwością odczuwania lęku przed odmiennością oraz obawami związanymi z niesamodzielnością osób niepełnosprawnych. Wyjaśnieniem mógł być także brak kontaktu oraz doświadczeń w zakresie wzajemnej komunikacji z osobami niewidomymi. Test Zdań Niedokończonych potwierdził zarysowaną tendencję różnicującą dziewczęta i chłopców. W oparciu o opinię trzech kompetentnych sędziów (którymi byli absolwenci pedagogiki specjalnej) dowiedziono po raz kolejny bardziej otwartej postawy uczennic.