Przedmiotem badania był związek aspiracji perspektywicznych z poziomem aspiracji zadaniowych uczniów z klas sportowych. Badaniem objęto 265 uczniów ze szkół podstawowych i gimnazjów we Wrocławiu. W pierwszym etapie badania uczniów poproszono o wypełnienie kwestionariusza KAS-26 (Kwestionariusz Aspiracji Sportowych; niski poziom aspiracji: 0–2,9 pkt, średni – 3–3,9 pkt, wysoki – 4–5 pkt). W drugim etapie przeprowadzono eksperyment polegający na wykonaniu przez badanych serii rzutów do celu z trzech odległości do wyboru: 150 cm, 200 cm, 250 cm. Ogólny poziom aspiracji zadaniowych był najwyższy – jak pokazały wyniki badania – wśród szesnastolatków, znacznie niższy wśród trzynastolatków; stwierdzono, że wyższy poziom aspiracji zadaniowych prezentowali chłopcy; wyższy poziom aspiracji występował w dyscyplinach zespołowych. Do grupy asekurantów zaliczono 34 uczniów, w tym 18 trzynastolatków i 16 szesnastolatków. Wśród realistów znalazło się 129 respondentów, w tym 60 trzynastolatków (36 dziewcząt i 26 chłopców) oraz 69 szesnastolatków (w tym 24 dziewczęta i 45 chłopców). Do grupy ryzykantów zakwalifikowano 46 trzynastolatków (17 dziewcząt i 29 chłopców) oraz 49 szesnastolatków (22 dziewczęta i 27 chłopców). Na podstawie wyników badania stwierdzono, że uczniowie w sytuacjach zadaniowych byli najbardziej skłonni do podejmowania decyzji motywowanych osiągnięciami, dlatego stawiali sobie dość trudne cele, ale możliwe jednocześnie do realizacji. Zaobserwowano związek między aspiracjami perspektywicznymi a aktualistycznymi w sporcie i edukacji – młodzież, która najniżej oceniała swoje możliwości (asekuranci), prezentowała najniższy poziom aspiracji perspektywicznych. Z drugiej strony młodzież zakwalifikowana do grupy ryzykantów z konsekwencją wybierała trudne zadania, ale ich nie realizowała i jednocześnie wykazywała wysoki poziom aspiracji perspektywicznych.