Przedmiotem badania był związek między samooceną a wynikami sportowymi młodzieży uprawiającej golf. Wstępnie założono, że: juniorzy golfiści osiągający sukcesy sportowe (medale na mistrzostwach Polski) mają wyższą samoocenę niż zawodnicy bez sukcesów; juniorzy golfiści posiadający niższy handicap mają niższą samoocenę niż zawodnicy o wyższym handicapie. W badaniu wzięło udział 25 osób, w tym siedem dziewcząt i 18 chłopców w wieku od 12 do 17 lat; wszyscy byli członkami kadry narodowej juniorów w golfie. Respondentów poproszono o wypełnienie kwestionariusza samooceny według Niebrzydowskiego; analizie poddano również aktualny handicap posiadany przez gracza. Badania statystyczne wykonano za pomocą programu Statistica 6.0. Na podstawie wyników badania potwierdzono, że wyższy poziom samooceny pozytywnie korelował z osiągnięciami w zawodach – respondenci, którzy prezentowali wyższy poziom samooceny, byli medalistami mistrzostw Polski; uczniowie nieodnoszący sukcesów mieli niską samoocenę. Różnica tam miała charakter istotny statystycznie. Nie stwierdzono, by handicap wpływał na poziom samooceny młodych golfistów. Preferowane cechy zdaniem juniorów to: zdrowie, ambicja i koleżeństwo. Tylko jeden respondent uważał, że pracowitość gwarantuje sukces (zadeklarował jednocześnie, że jest bardzo pracowity). Wśród chłopców w wieku od 12 do 15 lat (N = 12) najczęściej wymieniano zdrowie (11 wskazań), w dalszej kolejności ambicję (dziewięć wskazań), koleżeństwo (siedem); za uprzejmych w stopniu średnim uznało siebie dziewięciu respondentów, za ładnych, stanowczych, skromnych i wyrozumiałych w stopniu średnim – po 10 golfistów. Wśród dziewcząt w wieku od 13 do 15 lat najczęściej wskazywano zdrowie (pięć wyborów), prawdomówność (cztery); w stopniu średnim oceniano skromność, odwagę i słowność (po pięć wskazań). Jedna dziewczynka określiła siebie jako całkowicie nieładną. Nie przeprowadzono analizy jakościowej wśród dziewcząt w wieku 16–17 lat ze względu na niską liczebność grupy (N = 2).