Celem badania była odpowiedź na pytanie: Czy istnieje, a jeśli tak, to jaka jest zależność między doświadczaniem przemocy w rodzinie a samooceną młodzieży gimnazjalnej? Do zebrania materiału posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z wykorzystaniem Kwestionariusza Krzywdzenia Dziecka M. Sajkowskiej i J. Siemaszko oraz Skali Samooceny (TSCS) W.H. Fittsa. Badaniem objęto 231 gimnazjalistów z trzech wylosowanych szkół publicznych: Gimnazjum nr 1 w Lublinie, Gimnazjum nr 1 przy Zespole Szkół w Niemcach oraz Gimnazjum nr 1 w Łęcznej. Wśród respondentów (doboru dokonano za pomocą procedury losowania grupowego) znalazło się 121 uczniów klas drugich oraz 110 uczniów klas trzecich. Wiek badanych mieścił się w przedziale od 15 do 17 lat. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że młodzież doświadczająca przemocy fizycznej w mniejszym stopniu (niż młodzież wychowywana bez przemocy) akcentowała pozytywne cechy koncepcji własnej osoby w obrębie poszczególnych sfer „ja”. Potwierdzono także założenie o niższym poziomie poczucia własnej wartości ofiar przemocy psychicznej. Odnotowano, że uczniów doświadczających przemocy cechowała również chwiejność i brak pewności siebie oraz skłonności do zamykania się w sobie. Jednocześnie wykazano, że respondentów, którzy doznali przemocy seksualnej, charakteryzowało obniżone poczucie szacunku i oczekiwań wobec siebie.