Celem badań była ocena wzajemnej zależności pomiędzy samooceną a wsparciem społecznym percypowanym przez studentów niepełnosprawnych ruchowo. Do badania wykorzystano Skalę Samooceny Fittsa (TSCS) oraz Kwestionariusz Wsparcia Społecznego Norbeck (NSSQ). Wyniki badań pozyskano dzięki analizie statystycznej. W badaniu wzięło udział 60 osób (30 studentów z uszkodzeniem narządu ruchu – grupa podstawowa, 30 osób pełnosprawnych ruchowo – grupa porównawcza). Respondenci znajdowali się w grupie wiekowej: 20-28 lat (byli to studenci studiów dziennych). Wyniki badań wskazują, że badani studenci niepełnosprawni ruchowo bardziej niż grupa porównawcza identyfikują się z własnym „ja”, stawiają sobie większe wymagania oraz są bardziej z siebie zadowoleni niż osoby bez tych problemów. Badania potwierdzają, że studenci niepełnosprawni otrzymują mniej wsparcia emocjonalnego, afirmacyjnego, praktycznego, globalnego niż ich zdrowi rówieśnicy. W badaniu stwierdzono współzależność pomiędzy poziomem samooceny a wsparciem społecznym (u osób pełnosprawnych).