Przedmiot badania stanowiło przedstawienie wizerunku relacji rówieśniczych w szkołach trzech etapów kształcenia (podstawowej, gimnazjum oraz liceum). Badaniem objęto 1430 studentów pierwszego roku wszystkich wydziałów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Do zebrania materiału badawczego zastosowano technikę ankiety. Opisując relacje rówieśnicze, posłużono się następującymi zmiennymi: poczucie stopnia wsparcia ze strony rówieśników; stopień zaangażowania we wspólną klasową aktywność; poczucie stopnia bezpieczeństwa/zagrożenia w relacjach rówieśniczych; stopień przestrzegania zasad kultury bycia w relacjach rówieśniczych; rodzaj atmosfery w klasie. W wyniku badania stwierdzono, że respondenci częściej doświadczali, niż nie doświadczali, akceptacji ze strony rówieśników. Największy stopień akceptacji występował podczas nauki w liceum, z kolei najmniejszy – w gimnazjum. Wykazano, że w każdym kolejnym etapie kształcenia rosło zaangażowanie w naukową współpracę w klasie; zgodnie z odpowiedziami badanych studentów w szkole podstawowej 6 na 10 osób doznawało takiej współpracy, w gimnazjum – blisko 7 na 10, a w liceum 8 na 10. Analiza wyników pozwoliła stwierdzić, że poczucie zagrożenia przemocą rówieśniczą było największe w gimnazjum. Dowiedziono również, że w szkole podstawowej badani częściej nie doświadczali, niż doświadczali, w swoich klasach przestrzegania zasad niewyśmiewania i nieupokarzania innych. Wykazano ponadto, że zasady dobrego zachowania towarzyszyły w relacjach badanych przede wszystkim w liceum (ich przestrzegania doświadczyły wtedy trzy czwarte studentów; w szkole podstawowej – połowa badanych, natomiast w gimnazjum zaledwie jedna trzecia). Określając atmosferę w klasie respondenci, mogli przyporządkować jej dwa określenia: luz oraz szpan. Nieprzejmowanie się cechowało przede wszystkim uczniów gimnazjum, z kolei wywyższania się badani częściej nie doświadczali, niż doświadczali, na każdym etapie kształcenia.