Celem badania było scharakteryzowanie współpracy uczniów pełnosprawnych i niepełnosprawnych w szkole. Analizie poddano różnice we współpracy między trzema grupami zadaniowymi (dwiema jednorodnymi pod względem pełnosprawności oraz niepełnosprawności uczniów oraz jedną mieszaną, składającą się z osób niepełnosprawnych i pełnosprawnych). Założono, że skład grupy zadaniowej będzie warunkował jakość działania oraz efektywność współpracy. Próbę badawczą stanowiła grupa 256 gimnazjalistów (w tym 128 uczniów niepełnosprawnych oraz 128 uczniów pełnosprawnych). Dobór uczestników badania warunkowały zbliżone wyniki w nauce oraz podobne relacje z rówieśnikami. Badanych podzielono na następujące czteroosobowe grupy zadaniowe: eksperymentalną – jednorodną (64 niepełnosprawnych uczniów); kontrolną – jednorodną (64 pełnosprawnych uczniów); eksperymentalną – mieszaną (64 niepełnosprawnych oraz 64 pełnosprawnych uczniów). Do zebrania materiału badawczego zastosowano obserwację z wykorzystaniem kwestionariusza obserwacyjnego, który zawierał 12 wskaźników dotyczących oceny zachowania kooperacyjnego badanych. W wyniku badania stwierdzono, że najlepiej współpracowali uczniowie pełnosprawni z grupy jednorodnej. Potwierdzono hipotezę o wpływie rodzaju grupy zadaniowej na poziom współpracy badanych. Na podstawie uzyskanych danych wykazano, że uczniowie niepełnosprawni z grupy jednorodnej nie różnili się ze względu na wyniki współpracy od uczniów niepełnosprawnych z grupy mieszanej. W związku z powyższym stwierdzono brak podstaw do założeń o bardziej sprzyjającym charakterze grup mieszanych dla uczniów niepełnosprawnych. W toku badania nie dowiedziono także różnic we współpracy wewnątrz analizowanych grup. Potwierdzono natomiast gorszą współpracę uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych (badani z tej grupy przejawiali braki w umiejętnościach społecznych, odpowiedzialnych za pomyślną kooperację). W wyniku zebranego materiału podano w wątpliwość celowość organizowania pracy uczniów w grupach mieszanych.