Abstrakt: |
Celem badania było sprawdzenie, czy studenci drugiego roku studiów niestacjonarnych oraz trzeciego roku studiów stacjonarnych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, zdający kursowy egzamin z przedmiotu: diagnoza psychologiczna, uzyskują lepsze wyniki w teście wiadomości z tego przedmiotu niż studenci z innych lat (czyli osoby nieuczęszczające na wykłady i nieczytające zalecanej literatury przedmiotu). Wyniki testu zestawiono z wynikami uzyskanymi przez studentów pierwszego roku trybu stacjonarnego, którzy nigdy nie mieli do czynienia z tym przedmiotem, oraz z wynikami studentów czwartego roku, którzy zdawali test z tego przedmiotu wcześniej. Test wiadomości składał się z 40 zadań zamkniętych wielokrotnego wyboru. Kafeteria zawierała od trzech do pięciu możliwości wyboru. Łącznie badaniem objęto 320 studentów UAM, w tym 30 studentów pierwszego roku trybu stacjonarnego, 64 studentów drugiego roku trybu niestacjonarnego, 196 studentów trzeciego roku trybu stacjonarnego i 30 studentów czwartego roku. Wyniki badania pozwoliły potwierdzić hipotezę, zgodnie z którą uczestniczenie w zajęciach wpływało pozytywnie na wyniki testu wiadomości z diagnozy psychologicznej. Zgodnie z oczekiwaniami badaczy najniższe wyniki uzyskali studenci pierwszego roku trybu stacjonarnego (16,33 pkt, 67,6% wyniku maksymalnego), następnie studenci czwartego roku (19,43 pkt, 60,4%). Najlepsze wyniki osiągnęli studenci trzeciego roku studiów stacjonarnych (27,04 pkt, 48,6%), na drugim miejscu znaleźli się studenci drugiego roku studiów niestacjonarnych (24,16 pkt, 40,8%). Wyniki te potwierdziły trafność egzaminu z przedmiotu. Szczegółowa analiza wyników testu ujawniła, że jedynie 39,4% pytań różnicowało studentów po wykładzie i bez wykładu. Bez wysłuchania wykładu, a nawet bez wiedzy z innych zajęć, można było poprawnie odpowiedzieć na 16 pytań. Test był zatem trafny, lecz stosunkowo łatwy. Różnicujące pytania dotyczyły rodzaju danych według Cattella, standaryzacji, kwestionariuszowych skal kontrolnych, hipotezy dewiacyjnej Berga, charakterystyki i okoliczności powstawania systemów klasyfikacji DSM i ICD oraz istoty wyjaśnień psychologicznych. |