Badanie przeprowadzono w celu diagnozy opinii nauczycieli na temat funkcjonowania szkół po rozpoczęciu kryzysu gospodarczego. Sformułowano następujące pytania: czy i jakie zmiany nastąpiły w finansowaniu oświaty w konsekwencji światowego kryzysu gospodarczego; czy i jakie zmiany zaszły w warunkach pracy nauczycieli w konsekwencji światowego kryzysu gospodarczego; czy i jakim zmianom uległa pozycja nauczyciela w konsekwencji światowego kryzysu gospodarczego; czy i jakie zmiany nastąpiły w organizacji szkół w konsekwencji światowego kryzysu gospodarczego; czy w konsekwencji światowego kryzysu gospodarczego nasiliły się problemy z dyskryminacją w szkole. Do badania wytypowano 15 szkół położonych na terenach wiejskich lub miejskich (na Podlasiu, Śląsku i Mazowszu), znajdujących się w niekorzystnej sytuacji społecznej i ekonomicznej (m.in. Gimnazjum w Czeremsze, Szkoła Podstawowa w Nowokorninie, Zespół Szkół w Dubiczach Cerkiewnych, Zespół Szkół w Czyżach, Szkoła Podstawowa w Strabli). Zmienną, którą dodatkowo brano pod uwagę, była obecność uczniów reprezentujących mniejszości narodowe lub etniczne. Próbę badawczą stanowiło 90 nauczycielek oraz 22 nauczycieli, większość badanych była nauczycielami dyplomowanymi, a 44% zadeklarowało posiadanie kwalifikacji do nauczania więcej niż jednego przedmiotu. Uzyskany materiał dotyczący polskiego szkolnictwa został porównany z danymi otrzymanymi przez innych badaczy na Słowacji, w Rumunii oraz Serbii. Ocena stanu technicznego budynków była wyższa niż średnia ocena pomocy naukowych dostępnych w szkole. Badani najwyżej ocenili stan techniczny elewacji budynków, natomiast najgorzej – kondycję sal lekcyjnych oraz toalet. Na podstawie odpowiedzi nauczycieli stwierdzono ograniczoną możliwość korzystania z tablic i rzutników multimedialnych oraz programów komputerowych. Respondenci najlepiej ocenili stan książek i albumów. Mimo światowego kryzysu zanotowano jednak poprawę warunków pracy badanych nauczycieli. W porównaniu z innymi krajami pod względem pomocy dydaktycznych najniższe wyniki uzyskała Serbia. W trakcie badania okazało się, że zamykanie lub restrukturyzowanie szkół w konsekwencji kryzysu gospodarczego dotyczyło 39% polskich respondentów (podobny odsetek wśród badanych otrzymano na Słowacji). Pod względem finansowania szkół wykazano, że średnio subwencja oświatowa pokrywała około 78% finansów szkoły, natomiast około 20% należało do gmin (zarówno przed kryzysem, jak i po jego rozpoczęciu). Analiza odpowiedzi badanych pozwoliła stwierdzić, że nie odczuli oni pogorszenia kondycji finansowej szkół. Wykazano natomiast jednoznacznie, że głównymi ofiarami światowego kryzysu gospodarczego byli uczniowie (wszyscy nauczyciele zwrócili uwagę na problemy rodziców m.in. z opłaceniem podręczników, wycieczek oraz ponoszeniem innych kosztów związanych z nauką dzieci).