Celem badania było rozpoznanie oczekiwań uczniów szkół ponadgimnazjalnych w zakresie uczestnictwa w różnych formach turystyki szkolnej. Badaniem objęto 250 losowo wybranych uczniów szkół ze wszystkich dzielnic Wrocławia, w tym 102 uczniów klasy pierwszej i 148 uczniów klasy trzeciej. W próbie znalazły się 102 kobiety i 148 mężczyzn. W badaniu zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, a w jej ramach technikę ankiety. Wykorzystano Kwestionariusz HGK/PO-2009/10-U własnej konstrukcji. Badanie przeprowadzili studenci drugiego roku studiów stacjonarnych na kierunku wychowanie fizyczne. Badani uczniowie szkół gimnazjalnych okazali się zainteresowani uczestnictwem w różnych formach turystyki szkolnej w ramach lekcji wychowania fizycznego. Wybór rodzaju zajęć uwarunkowany był płcią badanych – dziewczęta częściej wybierały fakultet taneczny, chłopcy zaś sportowy. Zainteresowanie formami turystycznymi było podobne w obu grupach respondentów. Odpowiedzi badanych ujawniły spójny wizerunek osobowy nauczyciela turystyki szkolnej. Ceniono u niego poczucie odpowiedzialności, umiejętności dydaktyczne i umiejętność budowania dobrych relacji z grupą. Dziewczęta i chłopcy różnili się w zależności od poziomu edukacji w wartościowaniu cech wzorcowego nauczyciela turystyki szkolnej. Starsze dziewczęta ceniły opiekuńczość u nauczyciela bardziej od starszych chłopców, częściej od nich potępiały brutalność, rzadziej zaś zakłamanie i skłonność do picia alkoholu. Dziewczęta młodsze częściej od starszych odrzucały cechę „apodyktyczny”. Zaradność była ceniona przez starszych uczniów częściej niż przez młodszych, niezależnie od płci. Indywidualne podejście do ucznia istotnie różnicowało młodsze dziewczęta od starszych chłopców.