Badanie dotyczyło uczestnictwa osób niewierzących w lekcjach religii oraz sposobu postrzegania tych osób przez młodzież wierzącą. W badaniu posłużono się techniką ankiety i przeprowadzono je podczas katechezy w dwóch wiejskich szkołach województwa małopolskiego, w klasach drugich i trzecich gimnazjum. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że 84,7% respondentów określiło się jako osoby wierzące, w tym 96% dziewcząt i 76,5% chłopców. 8,8% ogółu badanych stwierdziło, że nie są wierzący (4% dziewcząt i 6,8% chłopców), a 3,4% nie udzieliło odpowiedzi na to pytanie (5,8% chłopców). Zgodnie z deklaracjami badani najczęściej uczestniczyli w obrządkach religijnych w każdą niedzielę (54,2%), ewentualnie kilka razy w miesiącu (23,7%). Zapytani o to, jak rozumieją wiarę, badani najczęściej wskazywali na odpowiedź: jest to część człowieka, taka jak ciało czy psychika (55,9%). 15,3% badanych utożsamiło wiarę z wytworem umysłu (częściej chłopcy), 13,6% z tradycją (częściej chłopcy), 6,8% z ludźmi słabymi (częściej dziewczęta). Większość badanych nie miała nic przeciwko uczestniczeniu w lekcjach religii osób niewierzących (81,4%, częściej dziewczęta), choć 15,3% wolałoby, żeby takie osoby nie były obecne na lekcji (zdecydowanie częściej chłopcy). 3,4% badanych nie udzieliło odpowiedzi. Najczęściej uważano, że obecność takiej osoby w grupie mogłaby przynieść korzyści (61%), przeciwnego zdania było 35,6% badanych. Jednocześnie zapytani o to, co osoba niewierząca powinna robić podczas lekcji religii, uczniowie proponowali najczęściej zorganizowanie dla nich alternatywnego zajęcia, na przykład w świetlicy lub bibliotece (42,4%, zdecydowanie częściej dziewczęta). 27% akceptowało czynny udział osób niewierzących w lekcjach religii (częściej dziewczęta), 11,9% bierny udział, 15,3% pragnęło zaś, by osoby takie wyszły z klasy na czas trwania lekcji (częściej chłopcy). Większość badanych dałaby osobom niewierzącym prawo do swobodnego wypowiadania swojego zdania na temat religii (61%). Pozostałe osoby odebrałyby to prawo lub udzieliłyby tylko w przypadku braku krytyki w stosunku do ich własnej wiary. 57,6% uczniów twierdziło, że deklarowanie się jako osoba niewierząca nie wpływa na relacje z wierzącymi. 23,7% uznało zaś, że osoby niewierzące traktowane są jako gorsze. Zdaniem 10% respondentów osoby wierzące unikają osób niewierzących, a zdaniem 3,4% brak wiary jest wyśmiewany. 37,3% badanych postrzegało osoby niewierzące jako zagubione w świecie (częściej dziewczęta), 30,5% jako czujące się swobodniej od osób wierzących (częściej chłopcy), 16,9% jako odrzucone.